Τα ιερά και τα όσια της ΕΟΚΑ
Ο κ. Πέτρος Παπαπολυβίου με παρέμβασή του στον "Φιλελεύθερο" διαμαρτύρεται "για το επίπεδο της δημόσιας συζήτησης για την Ιστορία στον τόπο μας", με αφορμή την εκπομπή "Το Συζητάμε" για την ΕΟΚΑ.
Εάν δούμε το ζήτημα στη γενικότητά του, ο κ. Παπαπολυβίου μπορεί να έχει και δίκιο.
Το ερώτημα είναι γιατί διαμαρτυρήθηκε τώρα. Επειδή μια εκπομπή (καλή ή κακή, σωστά δομημένη ή λάθος, με καλούς ή κακούς καλεσμένους) μπορεί να έθιξε τα ιερά και τα όσια της ιστορικής μας συνείδησης; Δηλαδή, αν η εκπομπή (με όλα τα καλά ή τα κακά της) ήταν ένας ύμνος για την ΕΟΚΑ, ο κ. Παπαπολυβίου θα καθόταν να γράψει, να κρίνει και να επικρίνει; Στην τελευταία δεκαετία που ζει εδώ και συμμετέχει στην ιστορική συζήτηση ήταν ικανοποιημένος από το επίπεδο της δημόσιας συζήτησης για την Ιστορία; Δεν τον ενόχλησε καθόλου η αγιοποίηση της ΕΟΚΑ και η οργανωμένη εκστρατεία εξαγνισμού της παραφροσύνης του '60;
Ο κάθε πολίτης, λέμε καθημερινά, έχει το δικαίωμα στην άποψη. Για τον καθηγητή πανεπιστημίου αυτό δεν είναι μόνο δικαίωμα, είναι υποχρέωση. Είναι οφειλή στην κοινωνία, της οποίας είναι προνομιούχο στέλεχος. Όταν ο πολίτης, ο δημοσιογράφος, ο πολιτικός ή ο πολιτικάντης, ο αγωνιστής (ιδεολόγος ή επαγγελματίας), εκφράζει μια άποψη, κανείς δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτός που αρθρώνει δημόσιο λόγο δεν έχει ευθύνη να είναι σωστός και έντιμος.
Στην περίπτωση του πανεπιστημιακού δασκάλου τα κριτήρια είναι πάντα πιο αυστηρά. Ο πανεπιστημιακός πρέπει να είναι πάντα ζυγισμένος, ψύχραιμος και ακέραιος. Όταν ένας ακαδημαϊκός υπογράφει ένα κείμενο για την Ιστορία πρέπει να γράφει σαν καθηγητής Ιστορίας, όχι σαν εκπρόσωπος του Συνδέσμου Αγωνιστών ΕΟΚΑ.
Ο κ. Παπαπολυβίου είναι ένας πολύ καλός επιστήμονας που έχει ενδιατρίψει στους Βαλκανικούς Πολέμους. Όμως, οι δημόσιες παρεμβάσεις του αφορούν σχεδόν εξολοκλήρου νεότερα ιστορικά γεγονότα. Εξ όσων γνωρίζω δεν έχει γράψει κάτι σημαντικό για την ΕΟΚΑ, το '63-64, το '74, τον Μακάριο, τον Γρίβα ή τον Γιωρκάτζη. Αφού δεν έχει ενδιατρίψει στη νεότερη περίοδο, πώς εμφανίζεται απολογητής του Γιωρκάτζη ή κάνει αξιολόγηση του έργου του Μιχάλη Δούντα;
Αυτό είναι το μείζον ζήτημα "για το επίπεδο της δημόσιας συζήτησης για την Ιστορία στον τόπο μας" και όχι το πάνελ ή η ερώτηση στο πλαίσιο μιας τηλεοπτικής εκπομπής: Το ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ εξειδικευμένης γνώσης και πεποίθησης, μεταξύ ιστορικής πραγματικότητας και προπαγάνδας, μεταξύ του ψύχραιμου λόγου ενός καθηγητή και ενός καθηγητή που ξέρεις εκ των προτέρων ότι εκφράζει εκ πεποιθήσεως το σωματείο των αγωνιστών.
Μακάριος Δρουσιώτης
Πολίτης
25/03/2010