Μακαριος Δρουσιώτης

Με αφορμή της συζήτηση για την ΕΟΚΑ Β΄ ο Τ. Παπαδόπουλος δήλωσε πως όταν το ΑΚΕΛ ήγειρε το θέμα των δολοφονημένων ΑΚΕΛικών από την ΕΟΚΑ, αποφάσισε να καλέσει "σύσκεψη των τομεαρχών και θα τους παρακαλέσω ως πρώην συναγωνιστής, να πουν έστω εμπιστευτικά εάν αυτός που εκτελέστηκε ήταν προδότης ή όχι". Όταν όμως διαπίστωσε πως ανάμεσα στους τομεάρχες υπήρχαν άτομα που έλαβαν μέρος στο πραξικόπημα και στην ΕΟΚΑ Β δεν έκανε τη σύσκεψη.

 

Το ερώτημα είναι: Υπάρχουν πολλοί τομεάρχες της ΕΟΚΑ που δεν εντάχθηκαν στην ΕΟΚΑ Β; Και περίμενε να δει τον κατάλογο για να το μάθει;

Στην ίδια δήλωση, ο Τ. Παπαδόπουλος είπε πως "τον καιρό εκείνο ούτε δικαστήρια είχε, ούτε κατάστιχα, ούτε φακέλους, ούτε αρχεία, ούτε μαρτυρίες υπάρχουν" για να τεκμηριωθεί εάν όντως υπάρχουν άνθρωποι που άδικα εκτελέστηκαν.

 

Αλλά αφού δεν υπάρχουν στοιχεία, αν έστω κι ένας εκτελεσθείς ήταν αθώος, πώς ο Τ. Παπαδόπουλος διατύπωνε την απόλυτη θέση, το 1989, τριάντα χρόνια μετά το τέλος της ΕΟΚΑ, πως οι δολοφονηθέντες ήταν προδότες και με κακεντρέχεια έγραφε "καλά να πάθουν, έτσι έπρεπε να πάθουν";

 

Τότε, ένα χρόνο μετά την ανάδειξη του Δ. Χριστόφια στο αξίωμα του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, η ΕΔΟΝ, παραλλήλισε τη δράση της ΕΟΚΑ με αυτήν της ΤΜΤ. Ο Δ. Χριστόφιας διαχώρισε τη θέση του και απολογήθηκε για το "ολίσθημα" της ΕΔΟΝ.

 

Στο ζήτημα που προέκυψε παρενέβη ο Τάσσος Παπαδόπουλος με άρθρο του στον "Κήρυκα". "Εμείς θα μπορούσαμε να συγχωρέσουμε το ολίσθημα της ΕΔΟΝ και να το αποδώσουμε στη φαυλότητα που προκαλεί στους νεαρούς οπαδούς της ο εθνοφθόρος κομμουνιστικός δογματισμός", όχι όμως τον Χριστόφια, ο οποίος περιέπεσε "σε δεύτερο και χειρότερο εθνικό έγκλημα".

Ο Παπαδόπουλος έδωσε στην ΕΔΟΝ το ελαφρυντικό της "προώθησης της ανοησίας της 'επαναπροσέγγισης' και της επιπολαιότητας της νεολαίας", σε αντίθεση με τον Χριστόφια που έδρασε "εκ προμελέτης".

 

Το "εθνικό έγκλημα" του Χριστόφια, ήταν, σύμφωνα με τον Τ. Παπαδόπουλο, η αναφορά του ότι η θέση που εξέφρασε η ΕΔΟΝ ήταν "απλούστευση των θέσεων του ΑΚΕΛ πάνω στο θέμα του αγώνα της ΕΟΚΑ". Ο Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε επιστρέψει τότε στο ΔΗΚΟ, κάλεσε τον Χριστόφια να εξηγήσει τις θέσεις του κόμματος του για την ΕΟΚΑ για να ξέρει ο λαός "αν θα σταυρώσει ή αν θα δώσει ελαφρυντικά 'γεροντικής ανοησίας' στην, τότε, ηγεσία του ΑΚΕΛ".

 

Στο άρθρο του, μεστό από χαρακτηρισμούς και αφορισμούς, ο Τ. Παπαδόπουλος, εγείρει το ζήτημα της απουσίας του ΑΚΕΛ από την ΕΟΚΑ και την καταδίκη της δράσης της. Διαχωρίζει τον Διγενή της ΕΟΚΑ από τον Γρίβα της ΕΟΚΑ Β΄ και δικαιολογεί με άκρατο φανατισμό τις δολοφονίες ΑΚΕΛικών, τριάντα χρόνια μετά τη διάπραξή τους:

 

"Δεν έπληξε τους 'κομμουνιστές' [η ΕΟΚΑ]. Έπληξε, ως όφειλε και ως εδικαιούτο, τους πληροφοριοδότες, τους συνεργάτες των Άγγλων και αυτούς που υπέσκαπταν με λόγια ή με έργα, τον απελευθερωτικό αγώνα.

Απόδειξη είναι ότι, κανένας από τους ΗΓΕΤΕΣ της ΠΕΟ ή του ΑΚΕΛ δεν έπαθε ούτε υπέστη κυρώσεις από την ΕΟΚΑ του 1955-1959, για την επαίσχυντη και αντεθνική απουσία τους από τον λαϊκό, αντιϊμπεριαλιστικό απελευθερωτικό αγώνα του Λαού.

 

Έπαθαν και εκτελέστηκαν - και σωστά - τοπικοί παράγοντες του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ, που παρεξηγούντες ή, ίσως, πειθαρχούντες στην προδοτική στάση της ηγεσίας τους, παρεξήγησαν αυτή την 'αντίδραση', ως αδικαιολόγητη να γίνουν συνεργάτες των Άγγλων, ή πληροφοριοδότες ή υποσκάπτες του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

 

Όλοι αυτοί τιμωρήθηκαν, όχι γιατί ήσαν αριστεροί Ακελιστές ή κομμουνιστές. Αλλά γιατί έγιναν πληροφοριοδότες ή συνεργάτες ή διότι ευσυνείδητα υπέσκαπταν τον απελευθερωτικό αγώνα, υπακούοντες ή παρεξηγούντες τη στάση της ηγεσίας τους, εναντίον των εθνικών απελευθερωτικών δυνάμεων του Λαού.

 

Είχαν και αυτοί, την ίδια τύχη που είχαν και ΔΕΞΙΟΙ, που έδειξαν την ίδια συμπεριφορά.

• Και καλά να πάθουν
• Έτσι έπρεπε να πάθουν και δίκαια έπασχον

Μιλούμε για πόλεμο και για απελευθερωτικό αγώνα με όπλο Αγώνα ζωής και θανάτου. Όχι αγώνα συνθημάτων και λογοδιάρροιας".

 

Η θέση του Παπαδόπουλου για το ΑΚΕΛ και την ΕΟΚΑ εγείρει δύο σοβαρότατα ζητήματα:

1. Όταν ο άνθρωπος αυτός δεν μπόρεσε να συμφιλιωθεί με το ΑΚΕΛ, που τον πήρε από το 3% και τον έκανε Εθνάρχη, και να αποδεχτεί ότι μπορεί να έγιναν και κάποια λάθη, υπάρχει περίπτωση να συμφιλιωθεί με τους Τουρκοκύπριους που δεν ήπιε μαζί τους ούτε ένα ποτό στο ίδιο τραπέζι, με εξαίρεση τα μυστικά δείπνα με τον Σερτάρ Ντενκτάς στη Στράκα;
2. Το ΑΚΕΛ επέλεξε έναν άνθρωπο που οι απόψεις του όζουν δογματισμού, μίσους και κακεντρέχειας να για διαπραγματευτεί το Κυπριακό στην κορύφωση της ιστορικής συγκυρίας του 2004;

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

28/10/2007