Μακαριος Δρουσιώτης

Τίποτα δεν είναι πια το ίδιο στις σχέσεις ΔΗΚΟ - ΑΚΕΛ μετά τα αποτελέσματα των εκλογών για τη νέα ηγεσία του ΔΗΚΟ. Η συντριπτική υπεροχή του ρεύματος των "τασσικών" σε όλα τα συλλογικά όργανα του ΔΗΚΟ ακυρώνει την πολιτική ισορροπιών που ακολουθούσε μέχρι τώρα ο πρόεδρος του κόμματος, Μάριος Καρογιάν.

 

Το κόμμα τοποθετείται ήδη ξεκάθαρα στην απέναντι πλευρά από αυτήν του Προέδρου Χριστόφια στο Κυπριακό. Σε συζήτηση που έγινε στο "Μέγκα" την Τετάρτη το βράδυ, ο Ν. Παπαδόπουλος συγκρούστηκε σε όλα το ζητήματα με τον εκπρόσωπο Τύπου του ΑΚΕΛ, Σταύρο Ευαγόρου. Ο Παπαδόπουλος επέκρινε τον Χριστόφια ότι ενταφίασε την 8η Ιουλίου, αποενοχοποίησε την Τουρκία, βιάστηκε και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις χωρίς να ξεκαθαρίσει η βάση, έκανε παραχωρήσεις χωρίς να πάρει κανένα αντάλλαγμα και γενικά ότι οδηγεί το Κυπριακό σε καταβαράθρωση.

 

 

 

Οι απόψεις αυτές του Ν. Παπαδόπουλου δεν είναι καινούργιες. Όμως, ο Πρόεδρος Χριστόφιας τις προσπερνούσε, παραπέμποντας στις τοποθετήσεις της ηγεσίας. Μετά τις εκλογές, οι απόψεις αυτές εκφράζουν όλο το κόμμα. Κι όπως το έθεσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΔΗΚΟ, Αντρέας Αγγελίδης, "τόσο καιρό ο κ. Χριστόφιας έλεγε πως για εκείνον μετρούσε η άποψη της ηγεσίας και όχι των μεμονωμένων στελεχών. Τώρα ήρθε η ώρα που θα ακούσει και την ηγεσία".

 

Στόχος και ο Καρογιάν

 

Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάριος Καρογιάν, που αισθάνεται τον κλοιό να τον σφίγγει και από την επομένη των εκλογών, δήλωσε πίστη στη γραμμή των "τασσικών". Ωστόσο, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, οι Παπαδόπουλοι δεν τον εμπιστεύονται πια και τον επικρίνουν πως άλλα λέγει σε αυτούς και άλλα στον Χριστόφια.

 

Την άποψη της οικογένειας Παπαδόπουλου για τον Μάριο Καρογιάν, σε συνάρτηση με το εκλογικό αποτέλεσμα, την αποτύπωσε με σαφήνεια ο Γιώργος Ηλιάδης στην εφημερίδα "Σημερινή": "Η πρώτη θέση που κατέλαβε η Αναστασία Παπαδοπούλου (στην Κεντρική Επιτροπή), επιβεβαιώνει ότι ο κόσμος του ΔΗΚΟ δεν δέχεται ερμαφρόδιτη πολιτική. Θέλει μια ξεκάθαρη πολιτική γραμμή και ξεκάθαρες θέσεις. Επίσης, ο κόσμος θέλει να ενημερώνεται κανονικά, ο λαός είναι συγχυσμένος για το ποια πολιτική ακολουθεί ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ".

 

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, μετά την εδραίωση της επικυριαρχίας της τάσης των Παπαδόπουλων στον ΔΗΚΟ, ο επόμενος στόχος είναι να εξαναγκαστεί ο Καρογιάν σε παραίτηση και αντικατάστασή του από τον αναπληρωτή πρόεδρο Γιώργο Κολοκασίδη. Αν και ο Κολοκασίδης δεν ανήκει στην ομάδα των "τασσικών" και δεν συντονίζεται μαζί τους, τους ενώνει η κοινή "καθαρή γραμμή" στο Κυπριακό. Εκτιμούν ότι ο Κολοκασίδης μπορεί να εκφράσει πολιτικά τους "τασσικούς", χωρίς να αποξενώσει τους "κυπριανικούς".

 

"Να μας διώξουν"

 

Η στρατηγική που ακολουθεί η νέα ηγεσία του ΔΗΚΟ δεν είναι η αποχώρηση από την Κυβέρνηση, αλλά η κλιμάκωση της κριτικής και η υπονόμευση των συνομιλιών από μέσα. Εάν θα τεθεί ζήτημα αποχώρησης, θέλουν η πρωτοβουλία να προέλθει από το ΑΚΕΛ για να φύγουν "διωγμένοι".

 

"Πρόκειται για ψευδοδίλημμα", είπε ο Ν. Παπαδόπουλος, απαντώντας αν θα φύγει ή όχι το ΔΗΚΟ από την Κυβέρνηση και παρέπεμψε στο ΑΚΕΛ που παρέμεινε στην Κυβέρνηση Παπαδόπουλου, παρά τις σοβαρές διαφωνίες που είχε.

 

Αναμένεται ότι το ΔΗΚΟ θα σφίγγει συνεχώς τον Χριστόφια στην πολιτική μέγκενη, αναδεικνύοντας τις διαφωνίες του. Ήδη έθεσε ξανά το ζήτημα της εκπροσώπησης του κόμματος στη διαπραγματευτική ομάδα. Ο Καρογιάν πρότεινε προ καιρού τον γενικό διευθυντή του ΥΠΕΞ Νίκο Αιμιλίου, όμως ο Χριστόφιας τον απέρριψε. Μετά τις εκλογές, το ΔΗΚΟ επανήλθε και ζητά εκπρόσωπο του επιπέδου του Τάσου Τζιωνή, κάτι που ο Δ. Χριστόφιας είναι αδύνατον να αποδεχθεί.

 

Τελείωσε το ΔΗΚΟ

 

Αν και όλες οι συνεργασίες του ΑΚΕΛ με το ΔΗΚΟ τα τελευταία 30 χρόνια υπήρξαν περιπετειώδεις, το κόμμα της Αριστεράς επέμενε σ' αυτές λόγω του "συναγερμικού κινδύνου". Το ΑΚΕΛ προσδιόρισε τον ΔΗΣΥ σαν τον κύριο πολιτικό και ιδεολογικό του αντίπαλο από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του και είχε βασικό άξονα πολιτικής "να φράξει το δρόμο του ΔΗΣΥ προς την εξουσία". Η μονοδιάστατη αυτή πολιτική κατέστησε το ΔΗΚΟ, και σε μικρότερο βαθμό την ΕΔΕΚ, ρυθμιστές του πολιτικού ισοζυγίου.

 

Μέχρι σήμερα ο Χριστόφιας κρατούσε με νύχια και με δόντια τη συνεργασία του με το ΔΗΚΟ για δύο βασικούς λόγους:

• Είχε διαβεβαιώσεις από τον Μάριο Καρογιάν πως εάν και όταν φτάσει σε συμφωνημένη λύση με τον Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, θα ελέγξει τις αποφάσεις του ΔΗΚΟ και θα τη στηρίξει.
• Εάν δεν πάνε καλά οι συνομιλίες και το Κυπριακό οδηγηθεί σε ναυάγιο, να έχει συμμαχίες στο εσωτερικό για να μπορεί να σταθεί πολιτικά, τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του, με ορίζοντα μια δεύτερη θητεία.

Αυτοί οι δύο βασικοί πυλώνες στις οποίες στηρίζει το ΑΚΕΛ τη συνεργασία του με το ΔΗΚΟ δεν υφίστανται πλέον. Το ΔΗΚΟ δεν ελέγχεται από τον Μάριο Καρογιάν, αλλά από το "τασσικό" ρεύμα. Ο Καρογιάν, αν επιβιώσει, θα προσαρμοστεί πλήρως με τη νέα κατάσταση. Όπως του υπέδειξε ήδη ο Γιώργος Ηλιάδης, ο οποίος έχει φιλικές και συγγενικές σχέσεις με τους Παπαδόπουλους, "ο ΔΗΚΟϊκός κόσμος θέλει ο κ. Καρογιάν να διαχωρίσει τη θέση του από την πολιτική του Προέδρου Χριστόφια". Του το υποδεικνύει επίσης ο επιστήθιος φίλος του Άκης Κλεάνθους στη σημερινή του συνέντευξη στον "Π".

 

Χάσμα και μίσος

 

Ο Δ. Χριστόφιας, για να διατηρήσει όρθιες τις γέφυρες με το ΔΗΚΟ, θα πρέπει απαραίτητα να τα βρει με τους Παπαδόπουλους. Αυτό θεωρείται πια αδύνατο:

 

Μεταξύ των δύο πλευρών ορθώθηκε αδιαπέραστο ψυχολογικό τείχος, αν όχι μίσος. Η οικογένεια συνδέει το θάνατο του Τάσσου Παπαδόπουλου με την απογοήτευση που ένιωσε επειδή τον "πρόδωσε" το ΑΚΕΛ. Ακόμη, αποδίδουν στον Χριστόφια "αχαριστία", επειδή αυτοί εξανάγκασαν τον Καρογιάν να ανατρέψει την απόφασή του για συνεργασία με τον ΔΗΣΥ και να στραφεί προς το ΑΚΕΛ, αλλά ο Χριστόφιας συμμάχησε με τον Καρογιάν στην προσπάθειά του να περιθωριοποιήσει τους "τασσικούς". Το ΑΚΕΛ, που αισθάνεται ήδη αυτή την πίεση, την αποδίδει σε προσωπικές πικρίες. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος, Σταύρο Ευαγόρου (Μέγκα 18.3.2009), οι Παπαδόπουλοι κινούνται με εκδικητικά ελατήρια κατά του Προέδρου, "επειδή ο Χριστόφιας εξελέγη Πρόεδρος".

 

Στο Κυπριακό, τις δύο πλευρές χωρίζει ένα πελώριο χάσμα που δεν μπορεί να γεφυρωθεί με φραστικές προσεγγίσεις. Ακόμη και να θέλει ο Χριοστόφιας να προσαρμοστεί με την πολιτική που υιοθετούν οι Παπαδόπουλοι, είναι πολιτικά αδύνατο να το κάνει, χωρίς να εξευτελιστεί εσωτερικά και να εκτεθεί διεθνώς.

 

Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι Παπαδόπουλοι θα ελέγχουν το κόμμα για τα επόμενα τέσσερα χρόνια και το ότι ξεκίνησε ήδη μια προσπάθεια να πάρουν τη ρεβάνς, η συνεργασία ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ δεν μπορεί να έχει μέλλον σε βάθος χρόνου. Και στα δύο σενάρια, λύση ή αδιέξοδο, οι δρόμοι τους θα χωρίσουν:

• Λύση: Το σημερινό ΔΗΚΟ δεν μπορεί να δεχτεί μια συμφωνία στη βάση που σήμερα διεξάγονται οι συνομιλίες. Θα συμπράξει με την Εκκλησία, θα μιλήσει για εθνική μειοδοσία και θα πολεμήσει την όποια συμφωνία.
• Αδιέξοδο: Σε καμιά περίπτωση το ΔΗΚΟ δεν θα θελήσει να μοιραστεί τις ευθύνες για τις επιπτώσεις και θα χρεώσει όλες τις ευθύνες στον Χριστόφια. Θα υποστηρίξει ότι δικαιώθηκαν οι προβλέψεις και οι ανησυχίες του και θα επιδιώξει να πάρει τη ρεβάνς από τον Χριστόφια σε συμμαχία με όλο ή μέρος του ΔΗΣΥ, κατά προτίμηση χωρίς τον Αναστασιάδη.

Διέξοδος ο Νίκος

 

Όπως έχουν διαμορφωθεί οι ισορροπίες στο ΔΗΚΟ, ο ιστός της συνεργασίας του με το ΑΚΕΛ έχει σπάσει. Η μόνη ρεαλιστική διέξοδος που έχει το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος Χριστόφιας είναι μια συμφωνημένη λύση του Κυπριακού, που θα ανανεώσει το πολιτικό σύστημα και θα τον διασώσει από τις σοβαρές επιπτώσεις ενός νέου ναυαγίου.

 

Ο μόνος εν δυνάμει σύμμαχος που έχει απομείνει στον Χριστόφια είναι ο Νίκος Αναστασιάδης. Μόνο με τη συνεργασία του ΔΗΣΥ, νοουμένου ότι θα αρχίσει αμέσως να προετοιμάζει την κοινωνία, μπορεί να περάσει μια λύση από δημοψήφισμα. Μέχρι τώρα ο Πρόεδρος Χριστόφιας απέφευγε τον Αναστασιάδη και τον ΔΗΣΥ όπως ο διάβολος το λιβάνι, ενώ στην προσπάθειά του να κρατήσει την πόρτα του ΔΗΚΟ ανοιχτή, υπονόμευε ο ίδιος την προοπτική των συνομιλιών, με αποτέλεσμα οι 9 στους 10 πολίτες να μην πιστεύουν ότι είναι καν εφικτή μια λύση.

 

Με το ξεκαθάρισμα στο ΔΗΚΟ, ο Χριστόφιας θα υποχρεωθεί εκ των πραγμάτων να σκεφτεί ξανά τη συνεργασία με τον Νίκο Αναστασιάδη, έστω και σε προσωπικό επίπεδο, να τον κάνει κοινωνό των σκέψεων και των προβληματισμών του, να ακούσει τις δικές του απόψεις και να σχεδιάσει μαζί του μια πολιτική διαχείρισης του Κυπριακού με προοπτική λύσης. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό θα μεγαλώνει μέρα με τη μέρα τα αδιέξοδά του και θα επιδεινώσει την πολιτική του απομόνωση.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

22/03/2009