Μακαριος Δρουσιώτης

- Ομολογούμε ότι βρισκόμαστε σε κατάσταση σοκ. Πέρα από το «Σύνδεσμο Βαφτιστικών Πολύκαρπου Γιωρκάτζη» (σ.σ. όχι, δεν σας κάνουμε πλάκα - υπάρχει και ας ευχηθούμε να μην ισχύει εκείνο που έλεγαν οι παλιοί, αυτό με το... φύσημα), πέρα λοιπόν από αυτό, ανακαλύψαμε τώρα ότι υπάρχει και «Ίδρυμα Γιωρκάτζη»! Ναι, αμέ. Υπάρχει και μάλιστα έκανε και το εξής φοβερό: Με αφορμή την κυκλοφορία τού (συναρπαστικού) βιβλίου του Μακάριου Δρουσιώτη «Δύο Απόπειρες και Μία Δολοφονία», στο οποίο αποκαλύπτεται για πρώτη φορά και με τη βοήθεια άγνωστων μέχρι πρότινος ντοκουμέντων από το αρχείο του πρώην προϊσταμένου της ΚΥΠ Γεώργιου Τομπάζου το παρασκήνιο της δολοφονίας Γιωρκάτζη αλλά και ο ρόλος (για να το θέσουμε κομψά) του τελευταίου στην ταραγμένη εκείνη πρώτη δεκαετία μετά την Ανεξαρτησία, με αφορμή λοιπόν την κυκλοφορία αυτή, το «Ίδρυμα Γιωρκάτζη», αφού προσπέρασε (γιατί άραγε;) την ουσία, έστειλε επιστολή στην Έφορο Κρατικού Αρχείου ζητώντας να μάθει (κρατηθείτε διότι έρχεται το καλύτερο...) γιατί ο τότε προϊστάμενος της ΚΥΠ (το 1967-70) κατείχε αυτά τα έγγραφα (!).

 

- Μα δεν είναι εκπληκτικοί; Αυτό ήταν το πρόβλημά τους! Το πού βρήκε τα έγγραφα ο Μακάριος Δρουσιώτης! Η δε Έφορος Κρατικού Αρχείου (άλλο κι ετούτο...!) ενημέρωσε το συγγραφέα ότι πρέπει να την πληροφορήσει «για την αλήθεια των ισχυρισμών του Ιδρύματος». Το πήρε πολύ ζεστά δηλαδή το θέμα η Έφορος. Εμείς προσωπικά δεν γνωρίζουμε εάν αυτά τα έγγραφα είναι έγγραφα τα οποία έπρεπε να βρίσκονται ή όχι (ή εάν βρίσκονται κιόλας) στο Κρατικό Αρχείο. Θεωρούμε όμως πως από αυτή την ιστορία προκύπτουν δύο βασικά ζητήματα: Πρώτον, ότι, άθελά του μάλλον, το «Ίδρυμα Γιωρκάτζη» ουσιαστικά υιοθέτησε ή τουλάχιστον σίγουρα δεν απέρριψε τίποτα από τα όσα αποκαλύπτονται μέσα από τα έγγραφα που φέρνει στην επιφάνεια το βιβλίο. Και αυτό ήταν μια γκάφα μεγατόνων. Όχι ότι περίμενε κανείς το «Ίδρυμα» για να μάθει ποιος ήταν και τι ήταν ο Γιωρκάτζης, αλλά η ενέργειά τους ήταν αψυχολόγητη. Και, δεύτερον, ότι υπάρχουν κάποια αρχεία, ενδεχομένως και πολύ σημαντικά αρχεία τα οποία σίγουρα λείπουν. Και για αυτά τα αρχεία υπήρξαν και συζητήσεις σε επίπεδο Βουλής παλαιότερα. Ποια είναι αυτά; Α, είναι αρχεία που λείπουν από το Υπουργείο Εσωτερικών και αφορούν το διάστημα της... υπουργίας Γιωρκάτζη. Μήπως η κυρία Έφορος, η κ. Παρπαρίνου, θα πρέπει τώρα που ξαναζεσταίνεται αυτό το θέμα, να ψάξει για να βρει τα αρχεία αυτά; Και εάν θα ψάξει, πού θα πρέπει άραγε να ψάξει πρώτα; Το «Ίδρυμα Γιωρκάτζη», το οποίο είναι φανερό πια ότι είναι εξαιρετικά... ευαίσθητο με τέτοια έγγραφα, δεν μπορεί να βοηθήσει στην έρευνα;

 

- Πραγματικά αστεία πράγματα, αγαπητοί αναγνώστες. Αστειότατα. Βγαίνει για πρώτη φορά ένα βιβλίο το οποίο ξετυλίγει το κουβάρι της πιο σύνθετης και συναρπαστικής συνωμοσίας στα χρονικά της Κυπριακής Δημοκρατίας και φωτίζει μια σκοτεινότατη πτυχή της Ιστορίας του τόπου η οποία, Ιστορία, είναι και πρέπει να είναι κτήμα όλων μας. Μιας ιστορίας κεφαλαιώδους σημασίας για όσους θέλουν να καταλάβουν γιατί έφτασε εδώ που έφτασε και γιατί έπαθε ό,τι έπαθε αυτή η χώρα. Και κάποιοι, ωθούμενοι ενδεχομένως από την όποια προσωπική τους σχέση με τον κάθε άλλο παρά άμοιρο ευθυνών για τα όσα έγιναν Γιωρκάτζη, αλλά και από την, στα όρια της εμμονής πια, λατρεία τους στο πρόσωπο του άλλοτε αρχηγού τους, αντί να κρατήσουν χαμηλό προφίλ υπό το βάρος των όσων αποκαλύπτονται και μη μπορώντας να τα αντικρούσουν επί της ουσίας αφού για πρώτη φορά τεκμηριώνονται κιόλας, καταφεύγουν σε διάφορους νομικισμούς του στιλ, γιατί είχε έγγραφα ο προϊστάμενος της ΚΥΠ (το 1967-70!) και γιατί (πώς λέμε, αλλού μάς τρώει...;) πήγε ο νυν Υπουργός Εσωτερικών στην παρουσίαση του βιβλίου του Μακάριου Δρουσιώτη! Μα καταλάβατε;

 

- Αλλά ακόμη κι αν προσωπικά δεν κατανοούμε το λόγο ύπαρξης «Ιδρύματος» για μια περίπτωση όπως ο Γιωρκάτζης (για την ακρίβεια, το βρίσκουμε πέρα για πέρα εξωφρενικό...), ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει αυτό που θέλει, να λέει ό,τι θέλει και να ιδρύει «Ιδρύματα» για όποιον θέλει. Ακόμα και για τον Γιωρκάτζη. Σε δημοκρατία ζούμε ακόμη, ευτυχώς, και παρά τα όσα υπέφερε σε διάφορες εποχές (ακόμη και πολύ... πρόσφατες) η ουσιαστική δημοκρατία σΆ αυτή τη χώρα. Απλώς θα συμβουλεύαμε τους υπεύθυνους του «Ιδρύματος», αντί να ενοχλούνται τόσο από την ιστορική έρευνα, να χωνέψουν μια και καλή πως τώρα πια που η ιστορία αυτή βγήκε στο φως, τα περιθώρια κινήσεων που τους έχουν απομείνει βρίσκονται, εκ των πραγμάτων πια, στο πλαίσιο του διαλόγου. Όχι στη λογική των απαγορεύσεων ή των κινήσεων έμμεσης, προληπτικής ή εκ των υστέρων λογοκρισίας, η οποία, λογοκρισία, μπορεί θαυμάσια να ταιριάζει (και ταιριάζει...) στα μυαλά ορισμένων και στην Κύπρο του Ά60, είναι όμως αδιανόητη για την Κύπρο του 2009.

 

-Δεν ξέρουμε εάν οι του «Ιδρύματος Γιωρκάτζη» ζουν στον δικό τους κόσμο και στην εποχή της παντοδυναμίας του αρχηγού τους και φαντάζονται έτσι πως μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν ακόμη. Εάν ναι, τότε μάλλον θα πρέπει να συνέλθουν το συντομότερο. Και θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν πως οι εποχές αυτές έχουν περάσει προ πολλού και πως ούτε ο Γιωρκάτζης ούτε και... κάποιοι άλλοι ζουν και βασιλεύουν πια, για να μπορούν και εκείνοι με τη σειρά τους να κάνουν ό,τι γουστάρουν στη σκιά του Βασιλιά. Το κεφάλαιο έκλεισε. Το θέλουν και πιο ξεκάθαρα; Σφραγίστηκε κιόλας, πέρυσι το Φεβρουάριο... Έλεος. Ας το χωνέψουν πια.

 

Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ

του Κώστα Κωνσταντίνου

25/06/2009