Μακαριος Δρουσιώτης

Όποτε ο Μακάριος Δρουσιώτης βγει στην κυπριακή τηλεόραση, πράγμα σπάνιο, πολλοί εξεγείρονται. Εξεγείρεται το πάθος για την εθνική περηφάνια, τα δίκαια του κυπριακού ελληνισμού, τους αλύτρωτους αγώνες του, την εθνοπρεπή «αλήθεια». Όταν, όμως, γραφεί όλοι σιωπούν. Ίσως κανένας άλλος κύπριος δημοσιογράφος δεν τεκμηρίωσε ποτέ τις απόψεις του όσο ο Μακάριος Δρουσιώτης. Ακόμα και λάθος συμπεράσματα να του καταλογίσει κάποιος, αυθέραιτα δεν μπορεί να τα χαρακτηρίσει. Αυτό είναι που έχει σημασία, και εν τέλει αυτό προσδίδει σεβασμό στην αντίθετη άποψη. Και αυτό είναι που έκανε γνωστό το Δρουσιώτη στην Κύπρο, στην Ελλάδα και στον έξω κόσμο. Πέφτει όμως τόσο πολύ έξω στις υποθέσεις και στα συμπεράσματά του ο Δρουσιώτης;

 

Το βιβλίο «Δύο απόπειρες και μια δολοφονία» είναι η μετεξέλιξη του βιβλίου «Από το Εθνικό Μέτωπο στην ΕΟΚΑΒ’» που κυκλοφόρησε αργότερα με τον τίτλο «Η εισβολή της Χούντας στην Κύπρο». Ο Δρουσιώτης πραγματεύεται τα γεγονότα της περιόδου 1967 από την αποχώρηση της ελληνικής μεραρχίας μέχρι το 1970 και την δολοφονία του Γιωρκάτζη. Εξετάζει το ρόλο του πανίσχυρου τότε υπουργού εσωτερικών στην κάλυψη του Παναγούλη στην αποτυχημένη απόπειρα που ο νεαρός αντιστασιακός διενήργησε κατά του τότε αρχηγού της Χούντας Γ. Παπαδόπουλου. Συνεχίζει την διερεύνηση των γεγονότων γύρω από τις αλλεπάλληλες απόπειρες δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου από το Εθνικό Μέτωπο σε συνεργασία με τη Χούντα και το Γιωρκάτζη, με αποκορύφωμα την απόπειρα που έγινε στις 8 Μαρτίου 1970. Βασιζόμενος σε νέα στοιχεία από το μέχρι σήμερα άγνωστο αρχείο του τότε διοικητή της ΚΥΠ Γεώργιου Τομπάζου, ο Δρουσιώτης αναδιατυπώνει τα συμπεράσματα, και αυτό είναι το κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου αυτού, σε σχέση με την δολοφονία του Γιωρκάτζη, τη διερεύνησή της από την κυπριακή αστυνομία και την συγκάλυψη των δολοφόνων από τον Μακάριο. Ο συγγραφέας παραθέτει τρία διαφορετικά ενδεχόμενα αναζητώντας τις σκοπιμότητες που υπέβαλαν την συμπεριφορά των πρωταγωνιστών. Παρόλο που η λογική του δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, η κατάληξη θα προβληματίσει τον αναγνώστη – το σήμα κατατεθέν του Δρουσιώτη. Πόσες Χούντες υπήρξαν; Τι επεδίωκαν ο Παπαποστόλου και ο Ασλανίδης και τι ο Γιωρκάτζης; Πως σκεφτόταν ο Μακάριος; Ποτέ στο παρελθόν το αναγνωστικό κοινό δεν πλησίασε τόσο κοντά σε ασφαλείς απαντήσεις.

 

Και σε αυτό το βιβλίο, ο Μακάριος Δρουσιώτης σέρνει την επίσημη «αλήθεια» από τα μαλλιά, την σκύβει κάτω, την βρίζει, τη λοιδορεί από το ένα αρχείο στο άλλο, αντιπαραβάλλει μια-μια τις αλλοπρόσαλλες και συμπλεγματικές εμμονές της κρατώντας την ολόγυμνη μπροστά στον καθρέφτη της ιστορίας. Στο τέλος αυτή τρομάζει και ομολογεί. Ο συγγραφέας δεν σέβεται τίποτα και δεν νιώθει δέος για κανένα – παρά μόνο για την αλήθεια, την καλά κρυμμένη αλήθεια.

 

Η αφηγηματική τεχνική του βιβλίου είναι τόσο συναρπαστική όσο ένα καλογραμμένο αστυνομικό μυθιστόρημα. Τα γεγονότα καθηλώνουν τον αναγνώστη σαν κατασκοπευτικό θρίλερ εποχής. Οι εικόνες μεταλλάσονται η μια την άλλη σαν ήδη μονταρισμένο σενάριο. Ο αναγνώστης μεταφέρεται από την Λευκωσία στην Αθήνα και από την Άγκυρα στο Λονδίνο και στην Ουάσιγκτον, λαμβάνει μέρος σε συσκέψεις αδιαφανών παραγόντων ή μεταφέρει ο ίδιος τις δεκάδες φακέλους από τα αρχεία που ο συγγραφέας χρησιμοποιεί σαν χρήσιμες παραπομπές σε κάθε σελίδα. «Αν πάρεις τα χέρια σου το βιβλίο δεν το παρατάς αν δεν διαβάσεις και την τελευταία σελίδα», είπε κατά την παρουσίασή του ο Τάκης Χατζηδημητρίου.

 

Στο τέλος ο Γιωρκάτζης πεθαίνει. Ο θάνατός του είναι η κορύφωση μιας ατελούς αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Η φωτογραφία του εξωφύλλου που επιλέγηκε από τον εκδοτικό οίκο Αλφάδι, μιλά από μόνη της. Η σωρός του Γιωρκάτζη μεταφέρεται στο αστυνομικό λάντ ρόβερ, ενώ στο βάθος ο Πενταδάκτυλος σαστισμένος και ανίσχυρος περιμένει τη δική του σειρά.

Τάσος Κωστέας - Καθημερινή

28/06/2009