Υπό κατοχή Ευρωπαίοι πολίτες οι Κύπριοι
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ εβδομάδα η Κύπρος βρίσκεται με το ένα πόδι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το νησί δέχτηκε την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εισηγηθεί χωρίς επιφυλάξεις την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. με ικανοποίηση αλλά χωρίς πανηγυρισμούς. Οχι επειδή ο μέσος Κύπριος πολίτης είναι ευρωσκεπτικιστής, αλλά, όποιος καεί με το γάλα φυσάει και στο γιαούρτι... Να θυμηθούμε ότι το 1980 όταν εξελέγη πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τζίμι Κάρτερ, ο οποίος προεκλογικά είχε δεσμευτεί να εργαστεί για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και πανηγύριζε υπό τις κωδωνοκρουσίες των καμπανών των εκκλησιών. Υπήρξαν, μάλιστα, και πρόσφυγες που προγραμμάτισαν την επιστροφή στα χωριά τους. Οι προσδοκίες τους βεβαίως διαψεύστηκαν, όπως έχουν διαψευστεί κάθε άλλη φορά που οι εφημερίδες προδίκαζαν επικείμενη λύση του Κυπριακού...
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΟΣ, λοιπόν, ο κόσμος της Κύπρου που δεν πανηγύρισε την προκαταρκτική απόφαση για την ένταξη στην Ε.Ε. Κι ας μη νομίζει κανείς που βλέπει την Κύπρο απέξω χωμένη στη χλιδή πως ο κόσμος δεν νοιάζεται διότι καλοπερνάει. Δεν υπάρχει στον κόσμο υλικό αγαθό που μπορεί να αντικαταστήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και το 1974 η αξιοπρέπεια του Κύπριου καταρρακώθηκε σχεδόν ανεπανόρθωτα. Η καλοπέραση είναι ίσως το μόνο αντίδοτο στη μιζέρια. Στο βάθος, όμως, η ψυχούλα πονάει...
ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ στο βεληνεκές του τουφεκιού των Τούρκων στρατιωτών και η διαρκής απειλή από την Τουρκία σημαίνουν πολλά. Δεν είμαστε βέβαια αφελείς. Το ξέρουμε πως δεν θα έρθει ο ευρωστρατός να διώξει τον τουρκικό στρατό από την Κύπρο. Ομως μετά την ένταξη στην Ε.Ε. τα βράδια θα κοιμούμαστε πολύ πιο ήσυχα από ό,τι στο παρελθόν. Οσο μεγάλη κι αν είναι η Τουρκία, όσο ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ κι αν είναι, όσο πιο αξιοποιήσιμο είναι το δικό της «οικόπεδο» από το δικό μας, από το 2004 και μετά τίποτα δεν μπορεί να είναι το ίδιο στην Κύπρο.
Η ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ μια και έξω της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας δίνει το δικαίωμα στο χαμόγελο στον κάθε πολίτη της. Τριάντα χρόνια μιζέριας και κακοριζικιάς ήταν όντως πάρα πολλά. Αν όλα πάνε κατ' ευχήν, από τις αρχές του 2004 η Κύπρος, που γεωγραφικά είναι τοποθετημένη στις παρυφές της Ανατολής, θα είναι ευρωπαϊκό κράτος και με βούλα. Η αξία και η υπόσταση που προσδίδει το γεγονός αυτό στην Κυπριακή Δημοκρατία την κάνει πλέον σεβαστή και από τους Τουρκοκύπριους πολίτες της, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα έχουν συνειδητοποιήσει ποιο είναι το κράτος και ποιο το ψευδοκράτος. Πρόσφατη δημοσκόπηση της Ε.Ε. κατέδειξε πως η πλειονότητα των Τουρκοκυπρίων επιθυμεί λύση του Κυπριακού προσαρμοσμένη στα δεδομένα της Ευρώπης και μόνο 5% προσάρτηση από την Τουρκία.
Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ που προσφέρει η Ε.Ε. για επανένωση της Κύπρου εκφράστηκε με τον πιο δυνατό τρόπο από την εφημερίδα «Αφρίκα», η οποία πρωτοεκδόθηκε με τον τίτλο «Αβρούπα», δηλαδή Ευρώπη, για να αγωνιστεί για την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην Ε.Ε., αλλά μετονομάστηκε σε Αφρική ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συνεχείς διώξεις της από το καθεστώς. «Είμαστε όλοι Ευρωπαίοι», έγραφε πρωτοσέλιδα στην «Αφρίκα» ο αρχισυντάκτης της, Σενέρ Λεβέντ, την επομένη της απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να εισηγηθεί την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Οποιος κατέχει διαβατήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, έγραψε, είναι Ευρωπαίος πολίτης. Και όσοι γεννηθήκαμε στην Κύπρο το δικαιούμαστε, επεξήγησε, για να συμπεράνει πως «μπορούν να μας έχουν υπό κατοχή για ακόμη λίγο, αλλά δεν μπορούν να μας απαγορεύσουν να γίνουμε Ευρωπαίοι πολίτες. Από τώρα και στο εξής είμαστε όλοι Ευρωπαίοι. Υπάρχουν άλλοι Ευρωπαίοι εκτός από εμάς που είναι υπό ξένη κατοχή;» διερωτήθηκε.
Μακάριος Δρουσιώτης
Ελευθεροτυπία
16/10/2002