Πλάι στον Τσε Γκεβάρα η σημαία της Ε.Ε.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Παρασκευή, η Κύπρος ζει τον πυρετό της Ευρώπης. Υστερα από το σοκ που υπέστη η κοινή γνώμη από την υποβολή του σχεδίου Ανάν, η καθαρή απόφαση για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. έγινε δεχτή από τον κόσμο με ανακούφιση και ενθουσιασμό. Από την περασμένη εβδομάδα, η Ε.Ε. προβάλλει σαν λυτρωτής που θα απαλλάξει το νησί από τα δεινά της κατοχής. Η σημαία της Ε.Ε. πωλείται στα περίπτερα πλάι από αυτήν της Ομόνοιας με τον Τσε Γκεβάρα ή του ΑΠΟΕΛ με το σταυρό και τη γαλανόλευκη. Σε πολλά σπίτια έχει αναρτηθεί η σημαία της Ε.Ε., όπως την 25η Μαρτίου αναρτάται η ελληνική.
ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ότι η απόφαση της διάσκεψης της Κοπεγχάγης θα μείνει στην Ιστορία της Κύπρου ως ένας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της κυπριακής ιστορίας. Καμιά άλλη απόφαση που αφορούσε το μέλλον της Κύπρου δεν σκόρπισε τόσο μεγάλο ενθουσιασμό στην κοινή γνώμη. Από τότε που ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία οι Κύπριοι τρώνε καρπαζιές. Μετά την Κοπεγχάγη αισθάνονται ότι κέρδισαν κάτι που για τους υπόλοιπους λαούς είναι αυτονόητο, αλλά γι' αυτούς άπιαστο όνειρο: Μια απόφαση που κατοχυρώνει και εδραιώνει την ύπαρξη του κυπριακού κράτους και ένα αίσθημα ασφάλειας που τους επιτρέπει να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια, χωρίς να αγωνιούν ότι θα ξημερώσει κάποιο πρωινό που ο τουρκικός στρατός θα ξεκινήσει από το βορρά και σε μερικές ώρες θα φτάσει στην Πάφο.
Η ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ, όμως, εξέλιξη μετά την Κοπεγχάγη είναι η προοπτική επανένωσης του νησιού. Την περασμένη εβδομάδα, μετά την ανακοίνωση της απόφασης για ένταξη της Κύπρου και την άρνηση του Ντενκτάς να διαπραγματευτεί επίλυση του Κυπριακού, οι Τουρκοκύπριοι ξεχύθηκαν αυθόρμητα στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν, ανεμίζοντας σημαιάκια της Ε.Ε. Ούτε το κόκκινο πανί με την ημισέληνο ούτε η σημαία του ψευδοκράτους τούς έλεγε κάτι. Η Ε.Ε. είναι η μόνη τους ελπίδα και ο σταθερός στόχος.
Ο ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ, που εξέδωσε την εφημερίδα «Αβρούπα» (Ευρώπη) για να υποστηρίξει την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην Ε.Ε., αλλά τη μετονόμασε σε «Αφρίκα» για να απαλλαγεί από τις εκατοντάδες ποινικές διώξεις που του είχε προσάψει ο τουρκικός στρατός, έλεγε τη μέρα της απόφασης της Κοπεγχάγης στο συνάδελφο Α. Παράσχο της εφημερίδας «Πολίτης»: «Εκεί οι άνθρωποι είναι χαρούμενοι. Εδώ οι άνθρωποι πενθούν. Περίμεναν μέχρι το τελευταίο λεπτό τη λυτρωτική ανακοίνωση της λύσης από την Κοπεγχάγη. Μετά ξέσπασαν. Κάποιοι μάλιστα βγήκαν στους δρόμους και πήγαν στο προεδρικό του Ντενκτάς. Και ξέρεις, για πρώτη φορά φώναξαν συνθήματα κατά της κατοχής. Μέχρι τώρα εμείς στην "Αφρίκα" ήμασταν οι μόνοι που μιλούσαμε για κατοχή. Τώρα μιλά και ο κόσμος για κατοχή».
Η ΟΜΠΡΕΛΑ ΤΗΣ Ε.Ε., λοιπόν, οι αρχές, οι αξίες, ακόμη και τα σύμβολα της Ευρώπης εκφράζουν πλήρως τη συντριπτική πλειονότητα των Κυπρίων. Τα εθνικά σύμβολα που έχουν διχάσει για δεκαετίες τον κόσμο είναι πλέον ξεπερασμένα. Από τότε που γεννήθηκε και υπάρχει το Κυπριακό, οι άνθρωποι απέτυχαν να υπερβούν την εθνική τους ταυτότητα, να δουν τα κοινά τους συμφέροντα και να πορευθούν μαζί για ένα καλύτερο μέλλον. Σήμερα, ύστερα από μισό αιώνα συγκρούσεων, αντιπαραθέσεων, μίσους και αίματος, έρχεται η Ε.Ε. να θέσει το πλαίσιο το οποίο θα διασφαλίσει τα δικαιώματα όλων, Ελλήνων και Τούρκων. Αν το εγχείρημα της επανένωσης θα πετύχει είναι προς επαλήθευση. Ομως, η Κοπεγχάγη θα παραμείνει για πάντα ένας ιστορικός σταθμός στην ιστορία της Κύπρου. Ακόμη και για τους Τουρκοκύπριους που ξέσπασαν σε λυγμούς μετά την αποτυχία των προσπαθειών για λύση, διότι, αν μη τι άλλο, τους έδειξε το δρόμο. Τώρα είναι στο χέρι τους και στο δικό μας να τον βαδίσουμε...
Μακάριος Δρουσιώτης
Ελευθεροτυπία
18/12/2002