Μακαριος Δρουσιώτης

Μετά την ανακοίνωση του Γενικού Γραμματέα, ο Χριστόφιας ζήτησε και πήρε μια δήλωση από το ρωσικό ΥΠΕΞ, σε επίπεδο εκπροσώπου Τύπου, στην οποία επαναλαμβάνεται η πάγια ρωσική θέση στο Κυπριακό: Διατήρηση του στάτους κβο στο διηνεκές, συνομιλίες κυπριακής ιδιοκτησίας μέχρι να αποφασίσουν μεταξύ τους οι δύο πλευρές, χωρίς καμιά κριτική και καμιά απόδοση ευθύνης στην Τουρκία για τη μη λύση του Κυπριακού.

 

Σύμφωνα με τη δήλωση του εκπροσώπου του ρωσικού ΥΠΕΞ, Αλεξάντερ Λουκασέβιτς, οι συνομιλίες "δεν έχουν εξαντληθεί και χωρίς αμφιβολία πρέπει να συνεχιστούν", όμως δεν υιοθέτησε τη θέση Χριστόφια περί ευθύνης της άλλης πλευράς για το αδιέξοδο. Το ρωσικό ΥΠΕΞ δεν θέλει χρονοδιαγράμματα και υιοθετεί τη θέση Χριστόφια για τις προϋποθέσεις για πολυμερή διάσκεψη. "Δεν θα ήταν σωστό, με ταχείς ρυθμούς να φθάσουν οι δύο πλευρές στο χρόνο διεθνούς διάσκεψης, χωρίς να επιτευχθεί συμφωνία, στις εσωτερικές πτυχές".

 

Στη Λευκωσία, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος σχολίασε τη ρωσική δήλωση με πανηγυρικό τόνο, σημειώνοντας ότι "οι σαφείς θέσεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας αποτελούν επιβεβαίωση της διαχρονικής θέσης αρχών της Μόσχας στο Κυπριακό". Βέβαια, οι "θέσεις αρχών" της Μόσχας εξαντλούνται μόνο στη διαχείριση του χρόνου και ουδέποτε άγγιξαν ζωτικές πτυχές του Κυπριακού, όπως τα τουρκικά στρατεύματα, ή ο εποικισμός.

 

Η εθνική πολιτική της Μόσχας στο Κυπριακό, από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης μέχρι σήμερα, είναι η επιμήκυνση του στάτους κβο. Η κυπριακή κυβέρνηση (για την ακρίβεια το πολιτικό σύστημα σχεδόν στην ολότητά του) θεωρεί τη Ρωσία τον πιο σημαντικό της σύμμαχο, όχι για τη λύση του Κυπριακού, αλλά για τη διατήρηση της σημερινής κατάστασης. Το πρόβλημά τους είναι ότι το στάτους κβο εξάντλησε τα όριά του και το Κυπριακό αναπτύσσει άλλες δυναμικές, συμβατές με τα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή, αλλά με βαρύ τίμημα που θα το πληρώσει η Κύπρος.

 

Η Μόσχα, από την εποχή του Τσάρου επιδιώκει να κατέβει στη Μεσόγειο. Η Κύπρος, ως κράτος μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να γίνει ρωσική αποικία. Όμως κράτος ρωσικής επιρροής έχει ήδη γίνει. Τα αίτια της έκρηξης στο Μαρί δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα κακοδιαχείρισης, άλλα και απόρροια των πολιτικών δεσμεύσεων και εξαρτήσεων που έχει ο Πρόεδρος Χριστόφιας από τη Μόσχα από την εποχή που τον επέλεξαν και τον έκαναν ηγέτη του ΑΚΕΛ. Το τελευταίο παράδειγμα με την αποδέσμευση του πλοίου που μετέφερε όπλα στη Συρία, δεν άφησε καμιά αμφιβολία για το ποιος κάνει κουμάντο στην εξωτερική πολιτική της Κύπρου.

 

Με τους νεκρούς να φτάνουν τις 7.000, το πιο αυταρχικό καθεστώς της περιοχής επιβιώνει χάρις στη στήριξη της Μόσχας, που δεν θέλει να εγκαταλείψει τον τελευταίο σύμμαχό της στη Μεσόγειο. Οι θέσεις "αρχών" της Μόσχας δεν καλύπτουν τα θύματα του Άσαντ και ως εκ τούτου ούτε τις θέσεις "αρχών" της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αρνήθηκε για την Οσετία όσα η ίδια διεκδικεί από την Τουρκία, για να μη διαταράξει τις θέσεις και της σχέσης "αρχών" με τη Ρωσία.

 

Ο Χριστόφιας αυτοαπομονώθηκε και απομόνωσε και την Κύπρο. Προκαλώντας τη Δύση για να δελεάσει τη Μόσχα, απλώς προκαλεί την τύχη του (και τη δική μας). Η Δύση, της οποίας επιλέξαμε να γίνουμε μέλη διά της ένταξης στην ΕΕ, προσπαθεί να σπάσει τον άξονα Συρίας - Ιράν, συνδέοντάς το αυτό με την ασφάλειά της. Όταν η Κύπρος, εξυπηρετώντας τη Μόσχα, διευκολύνει τον εξοπλισμό του Άσαντ, ενώ το κυπριακό ΥΠΕΞ αρνείται να απαντήσει καν στα τηλεφωνήματα των Αμερικανών, παίζει ένα παιχνίδι πέραν των δυνάμεων και των δυνατοτήτων της. Η φυσική παρουσία του ΟΗΕ στην Κύπρο, είτε ως καλές υπηρεσίες είτε ως ΟΥΝΦΙΚΥΠ, εξαρτάται από την ομοφωνία στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αν θα συνεχίσουν ή αν θα διακοπούν οι συνομιλίες, αν θα μείνει ή αν θα φύγει η ΟΥΝΦΙΚΥΠ, εξαρτάται από τη Δύση. Βάζοντας όλα τα αβγά του στο καλάθι της Μόσχας, ο Χριστόφιας επέλεξε να τρέξει με λάθος άλογο και μετά βεβαιότητας θα τη χάσει αυτή την κούρσα. Για την ακρίβεια, την έχει ήδη χάσει, είτε πάει σε διάσκεψη είτε όχι.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

04/02/2012