Ο εκτουρκισμός των κατεχομένων και η Κύπρος που χάνεται
Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο στην Κύπρο ύστερα από ένα νέο ναυάγιο των συνομιλιών. Η ελπίδα για συνολική λύση θα ατονήσει εντελώς και ο στόχος αυτός θα γίνει ανέφικτος. Πρώτα και κύρια θα πεθάνει -αν δεν έχει συμβεί ήδη- στις ψυχές των ανθρώπων που ζουν στην Κύπρο.
Το τι θα ακολουθήσει το τέλος των συνομιλιών θα εξαρτηθεί από την ετυμηγορία του Γενικού Γραμματέα σε ό,τι αφορά τις ευθύνες, όμως και πάλι θα πρόκειται για διαδικαστικά ζητήματα. Αν ο Μπαν Γκι-μουν επιρρίψει τις ευθύνες εξίσου στα δύο μέρη, ο στόχος της αναγνώρισης της "ΤΔΒΚ" θα είναι πιο δύσκολος. Αν οι ευθύνες είναι εξισορροπημένες και διατυπώνεται το συμπέρασμα ότι η λύση διζωνικής ομοσπονδίας είναι ανέφικτη, τότε ίσως συντηρηθεί η κατάσταση μέχρι να δημιουργηθεί το κατάλληλο κλίμα για κάτι διαφορετικό, ίσως μια πιο χαλαρή ομοσπονδία.
Στην τουρκική πλευρά δεν φαίνεται να υπάρχει αυτήν τη στιγμή στόχος αναγνώρισης, αλλά πολιτικής αναβάθμισης των κατεχομένων. Περισσότερο η Τουρκία προσπαθεί τώρα να ελέγξει την κατάσταση διά του εκτουρκισμού της "ΤΔΒΚ", είτε με διορισμούς Τούρκων σε θέσεις κλειδιά της διοίκησης είτε με διεύρυνση της ισλαμικής επιρροής σε μια κοινωνία που στην ουσία είναι άθεη.
Επίσης, η Τουρκία προσπαθεί να αποδυναμώσει τα συνδικάτα και να ελέγξει τα οικονομικά τού σπάταλου "κράτους", που δεν είναι οικονομικά βιώσιμο, δεν παράγει σχεδόν τίποτα, αφαιμάσσει την τουρκική οικονομία και προκαλεί αντιπάθειες στην ίδια την Τουρκία. Στον αντίλογο, οι Τουρκοκύπριοι υποστηρίζουν ότι ουδέποτε η Τουρκία τούς έδωσε την ευκαιρία για οικονομική αυτονομία και δεν έχουν στην Τουρκία τις ίδιες ευκαιρίες που έχουν οι Τούρκοι στα κατεχόμενα.
Διά των μεγάλων έργων υποδομής (μεταφορά νερού, παραγωγή ηλεκτρισμού, ενεργειακό κέντρο, τουριστικές μονάδες) η Τουρκία προσπαθεί να ελέγξει τις βασικές οικονομικές δομές της "ΤΔΒΚ", ενώ διά των κρατικοποιήσεων βασικών υπηρεσιών και εγκαταστάσεων η διοίκηση περνά διά του ιδιωτικού τομέα στα χέρια Τούρκων τεχνοκρατών.
Εδώ και κάποια χρόνια υπάρχει σοβαρή αντίδραση μεταξύ των Τουρκοκυπρίων, ακόμη και μεταξύ της Δεξιάς, για τη διείσδυση της Τουρκίας στην καθημερινότητά τους. Η νέα γενιά πολιτικών ενδιαφέρεται για τη διατήρηση του κυπριωτισμού, διότι τους προσφέρει τη δυνατότητα να διοικήσουν οι ίδιοι την κοινότητά τους σ' ένα ευρωπαϊκό πολιτικό πλαίσιο και όχι να γίνουν νομάρχες της Τουρκίας. Εκ των πραγμάτων, ο εκτουρκισμός των κατεχομένων πλήττει τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι σύντομα θα βρεθούν στο δίλημμα είτε να υποταχτούν πλήρως στην Τουρκία, είτε να μεταναστεύσουν, είτε με το διαβατήριο στο χέρι να επιστρέψουν στο νότο και να ζήσουν ως μειονότητα στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Στην απ' εδώ πλευρά της νεκρής ζώνης η κατάσταση δεν είναι τόσο μίζερη, καθώς οι Ελληνοκύπριοι έσωσαν, τουλάχιστον, την οντότητά τους. Όμως, ύστερα από αιώνες αδιάλειπτης παρουσίας, η κυπριακή φυσική και πολιτισμική εξέλιξη στο κατεχόμενο μέρος διακόπτεται. Ύστερα από 40 χρόνια τουρκικής επικυριαρχίας, το βόρειο μέρος του νησιού κινδυνεύει με πλήρη εκτουρκισμό, και αυτό, στο βάθος της ιστορίας, δεν είναι ένα μικρό τίμημα.
Σε ατομικό επίπεδο, το λογαριασμό θα τον πληρώσουν οι πρόσφυγες που ήδη τρέχουν στην Επιτροπή Περιουσιών και εξευτελίζονται δίνοντας τις περιουσίες τους όσα-όσα, επειδή το πολιτικό σύστημα δεν τους προσφέρει τίποτε καλύτερο για να ελπίζουν. Η κατάσταση είναι οριακή και οι επιπτώσεις δραματικές για να την αντιμετωπίζουμε για οκτώ χρόνια "χωρίς χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησίες". Κι αν δεν αναστραφεί (μοιάζει να είναι ήδη μη αναστρέψιμη) ο εκτουρκισμός της μισής Κύπρου θα είναι η τραγική κατάληξη της παταγώδους και θορυβώδους αποτυχίας του κυπριακού πολιτειακού συστήματος, πρώτα να προστατεύσει την ακεραιότητα της χώρας και υστέρα να διαχειρισθεί με το λιγότερο δυνατό κόστος την εθνική τραγωδία του 1974.
Τις μέλλουσες γενιές δεν τις ενδιαφέρει το κόμμα τους, η εξουσία τους και τα λάφυρά της, η ανεπάρκειά τους, το σήμερά τους, το ξέπλυμά τους, η προπαγάνδα τους και τα ψέματά τους. Αυτά θα είναι μια διαρκής πρόκληση για τους ιστορικούς και τους ανθρωπολόγους. Για τον αυριανό πολίτη, εκείνο που θα μετρήσει θα είναι το τι παρέλαβαν από τους παππούδες τους και τι θα παραδώσουν στα εγγόνια τους.
Μακάριος Δρουσιώτης
Πολίτης
25/02/2012