Μακαριος Δρουσιώτης

Ο μέσος Κύπριος είναι πεπεισμένος πως αν γινόταν αποδεχτό το σχέδιο Ανάν η Κύπρος θα έχανε τον εθνικό πλούτο που ανακαλύφθηκε στις θάλασσες της, διότι οι Βάσεις θα αποκτούσαν υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ, ή αιγιαλίτιδα ζώνη. Πολλοί είναι απολύτως πεπεισμένοι ότι αυτός ήταν και ο λόγος της υποβολής του Σχεδίου: «να μας πάρουν οι Άγγλοι τα πετρέλαια μας».

 

Η θέση αυτή είναι για την κοινωνία μια «αδιάψευστη πραγματικότητα» και σαν τέτοια εγείρεται σε ιδιωτικές και δημόσιες συζητήσεις. Η άποψη ότι με το σχέδιο Ανάν οι βάσεις θα αποκτούσαν δικαιώματα στους υδρογονάνθρακες στη θάλασσα της Κύπρου έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όση και η θέση ότι η Κύπρος βρίσκεται στην Αρκτική και όχι στη Μεσόγειο.

 

Στη σημερινή Κύπρο, που έχει ένα από τα ψηλότερα ποσοστά πτυχιούχων στην Ευρώπη, επιβάλλεται να γράψουμε άρθρα και να δώσουμε τεκμήρια για να πείσουμε ότι δεν είμαστε πιγκουίνοι, αλλά ανθρώπινα όντα. Να αποδείξουμε ότι δεν ζούμε στην Αρκτική, αλλά στη Μεσόγειο:

 

Σύμφωνα με τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης του 1960 (Παράρτημα Α, Παράγραφος 3), η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα διεκδικήσει ως μέρος των χωρικών της υδάτων τη θαλάσσια περιοχή κατά μήκος της ακτογραμμής των βάσεων, σε πλάτος τριών ναυτικών μιλίων. Δηλαδή, οι Βάσεις ως κυρίαρχες, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχουν χωρικά ύδατα έκτασης 3 μιλίων σε όλο το μήκος των ακτών τους.

 

Μπορεί να μην μας αρέσει η Συνθήκη αυτή, όμως τη δεχτήκαμε το 1960 και την επικυρώσαμε ξανά, στο κοινοβούλιο μας, το 2003, ως μέρος της Συνθήκης Προσχώρησης στην Ε.Ε. και αποτελεί ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο. Με βάση τη Συνθήκη αυτή οι Βάσεις έχουν τρία μίλια χωρικά ύδατα, δεν έχουν υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ, ούτε διεκδίκησαν ποτέ δικαιώματα στις θάλασσες της Κύπρου.

 

Του παπά με τα πρόσφορα

 

Μια από τις θετικές πτυχές του Σχεδίου ήταν η επιστροφή 40 τετραγωνικών μιλίων (100 τετραγωνικά χιλιόμετρα) εδαφών των βάσεων στην Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία. Ένα μικρό τμήμα εφαπτόταν στην παραλία του Λέιντις Σμάιλ στη Λεμεσό και ένα πολύ μεγαλύτερο την παραλία της Ορμήδειας στη Λάρνακα. (Δες το χάρτη) Από τα 15 περίπου χιλιόμετρα πού ήταν το μήκος της ακτής των βάσεων στη Δεκέλεια, αυτή θα μειωνόταν στα επτά. Έτσι, προέκυψε η ανάγκη αναπροσαρμογής των ορίων των βάσεων, λόγω της εγκατάλειψης εδαφών και κατά συνέπεια απώλειας χωρικών υδάτων στις ακτές.

 

Στα Σχέδια Ανάν 1 – 3 δεν υπήρχε καμιά αναφορά στις βάσεις, διότι η προσφορά των Βρετανών προέκυψε μεταγενέστερα. Στα Σχέδια Ανάν 4 και 5 (Παράρτημα 2: Επιπρόσθετο Πρωτόκολλο Συνθήκης Εγκαθίδρυσης, Άρθρο 5), επαναλαμβανόταν η ίδια ακριβώς διατύπωση, όπως με αυτήν του συντάγματος του 1960 για τα εδάφη των Βάσεων που θα παρέμεναν στην κυριαρχία τους.

 

Επί του πρακτέου, οι Βάσεις εγκατέλειπαν εδάφη και κατ επέκταση χωρικά ύδατα που είχαν από το 1960, δεν αποκτούσαν νέα! Η ημιμάθεια, η κακή πρόθεση και η άκρατη προπαγάνδα έπεισε την κοινή γνώμη για το αντίθετο: οι Βάσεις θα αποκτούσαν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.

 

Στο τελικό Σχέδιο Ανάν 5 υπάρχει μια παράγραφος που καθόριζε τη διαδικασία μέσα από την οποία θα γινόταν η αναπροσαρμογή των ορίων: Ένα ειδικευμένο πρόσωπο, που θα ορίσει η Βρετανική Κυβέρνηση, θα οριοθετούσε επακριβώς τις τροποποιήσεις στα χωρικά ύδατα της Κύπρου που δεν θα διεκδικούσε η Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία, όπως αυτά φαίνονταν στο χάρτη. Η αναφορά σε χωρικά ύδατα που «δεν θα διεκδικούσε» το νέο κράτος, θεωρήθηκε ύποπτη, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για copy paste από την υφιστάμενη Συνθήκη για τις βάσεις, με τη διαφορά ότι (τουλάχιστον στη Δεκέλεια) θα μειωνόταν η ακτογραμμή κατά 50%.

 

 

 

Οι μπλε παράλληλες γραμμές απεικονίζουν τα εδάφη που θα επιστρέφονταν στους Ελληνοκύπριους, από τη βρετανική βάση της Δεκέλειας. Με κίτρινο χρώμα απεικονίζονται τα εδάφη της βάσης, μετά την εφαρμογή της συμφωνίας.

 

Δόλια συνωμοσία

 

Ορισμένοι αρπάχτηκαν και από το γεγονός ότι ένας Βρετανός ειδικός θα έβαζε στο χάρτη τα χωρικά ίδια των Βάσεων, και έκαναν συνειρμούς ότι θα μπορούσε να βάλει όσα θέλει, περιλαμβανομένων και των «οικοπέδων», παρασιωπώντας ότι υπήρχαν συμφωνημένες συντεταγμένες και επισυνημμένοι χάρτες και ότι ήταν μια καθαρά τεχνοκρατική διαδικασία.

 

Επίσης, στην περιοχή της Δεκέλειας, μετά την εγκατάλειψη των εδαφών, η Βάση θα γινόταν δύο κομμάτια (δες τα χρώματα στο χάρτη), καθώς ένα μεγάλο τμήμα στη μέση, θα εγκαταλειπόταν. Οπόταν, η ακτογραμμή των βάσεων που σήμερα είναι ενιαία θα έσπαζε στα δύο με το μεγαλύτερο τμήμα στη μέση να επιστρέφεται. Σε αυτό το τμήμα οι βάσεις θα έχαναν και τα τρία μίλια των χωρικών υδάτων που έχουν σήμερα. Στο Σχέδιο Ανάν, οι Βρετανοί διασφάλιζαν ότι θα μπορούσαν να μετακινούνται δια θαλάσσης, από το ένα τμήμα της βάσης στο άλλο, χωρίς κανένα περιορισμό. Η ρύθμιση αυτή δεν ισχύει για το Ακρωτήρι, επειδή η ακτογραμμή της εκεί βάσης, και μετά τις εδαφικές αναπροσαρμογές, παρέμενε ενιαία.

 

Αυτές είναι όλες κι όλες οι αναφορές στο Σχέδιο Ανάν για τις Βάσεις και τα χωρικά ύδατα. Ρυθμίσεις για μείωση των εδαφών των βάσεων κατά 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Στα υπόλοιπα εδάφη και ακτές θα ίσχυε το ίδιο ακριβώς καθεστώς, όπως και σήμερα. Στο Σχέδιο Ανάν (που είναι ακόμα αναρτημένο στο διαδίκτυο και ο καθένας που θέλει να μάθει μπορεί να το ελέγξει) δεν υπάρχει καμιά απολύτως αναφορά σε υφαλοκρηπίδα ή σε ΑΟΖ ούτε διεκδίκησαν ποτέ κάτι τέτοιο οι Βρετανοί.

Κι όμως, ο μέσος πολίτης στο δρόμο είναι πεπεισμένος ότι με το Σχέδιο Ανάν θα χάναμε τον πλούτο των αερίων!

 

 

Έβαλλαν γυαλιά στον Γκαίμπελς

 

Αφού τα πράγματα είναι τόσο καθαρά, γιατί όλος ο κόσμος πιστεύει ότι με το Σχέδιο Ανάν οι Βάσεις θα αποκτούσαν υφαλοκρηπίδα και κυριότητα επί των κοιτασμάτων; Για τον πολύ απλό λόγο ότι στην Κύπρο δεν διαμορφώνουμε άποψη στη βάση γεγονότων και στοιχείων, αλλά ψιθύρων και πεποιθήσεων. Ας δούμε από πού ξεκίνησε αυτός ο ισχυρισμός και πώς έγινε πραγματικότητα στη συνείδηση της κοινής γνώμης:

 

Αρχικά η πληροφορία διαδιδόταν σαν ψίθυρος από στόμα σε στόμα. Στη συνέχεια πέρασε σαν «αποκάλυψη» στο Δελτίο Ειδήσεων του Σίγμα, στις 21/5/2004, τρεις μέρες πριν το δημοψήφισμα, όταν η κοινή γνώμη βομβαρδιζόταν ανελέητα για τα κακά του Σχεδίου Ανάν. Την πατρότητα της αποκάλυψης της «συνωμοσίας» διεκδικεί ο οικονομολόγος Κώστας Μαυρίδης, ο οποίος το έχει περιλάβει και στο βιογραφικό του...

 

Στις 9 Μαΐου 2004, η εφημερίδα "ΈΘνος της Κυριακής" δημοσίευσε ένα άρθρο δύο σελίδων ("Πώς δημιούργησαν την... ομοσπονδία συμφερόντων"), σύμφωνα με το οποίο ο Γιώργος Βασιλείου συνεργάστηκε με τον τότε απεσταλμένο της Βρετανίας στο Κυπριακό, Ντέιβιντ Χάνεϊ, για την παραχώρηση, μέσω του σχεδίου Ανάν, τέτοιων δικαιωμάτων, που καθιστούσαν τις βάσεις "οάσεις με κυριαρχικά δικαιώματα, υφαλοκρηπίδα και ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης". Σύμφωνα με το δημοσίευμα η ζώνη αυτή καλύπτει όλη τη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, ακτίνας 230 μιλίων, μέχρι τις ακτές της Τουρκίας!

 

Το περιεχόμενο του δημοσιεύματος ήταν συνολικά ανυπόστατο και ξεπερνούσε τα όρια της γελοιότητας. Ωστόσο, έγινε θέμα στα κανάλια, πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες, και το ήγειρε στη Βουλή ο Περδίκης, ενώ ο Πρόδρομος Προδρόμου δήλωσε πως "τώρα βλέπουμε καλύτερα κάποια πράγματα που διακυβεύονταν πίσω από το σχέδιο Ανάν".

 

Στην επόμενη έκδοση του, "Το Έθνος της Κυριακής" ανακάλεσε συνολικά τους ισχυρισμούς του δημοσιεύματος και απολογήθηκε στον Βασιλείου (16/5/2004: "Ο θόρυβος για το δημοσίευμα του Έθνους της Κυριακής"). Η διάψευση και η απολογία του «Έθνους» άφησε παντελώς αδιάφορα τα κυπριακά ΜΜΕ που το αναδημοσίευσαν.

 

Από το τότε, το ότι οι Άγγλοι θα εξασφάλιζαν υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα στους υδρογονάνθρακες αν γινόταν αποδεχτό το σχέδιο Ανάν λέγεται και γράφεται σαν να είναι πραγματικότητα και εμπεδώθηκε στη συνείδηση της κοινής γνώμης, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά τη θεωρία του Γκαίμπελ πως όταν ένα ψέμα επαναλαμβάνεται πολλές φορές γίνεται πιστευτό.

 

 

 

Η περιρρέουσα της αιγιαλίτιδας ζώνης

 

Τόσο πεπεισμένοι ήταν η κοινή γνώμη και ο Τύπος που την καθοδηγεί ότι με το Σχέδιο Ανάν θα μας έπαιρναν οι Άγγλοι τα πετρέλαια και τα αέρια, που με την ευκαιρία της υπογραφής της οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο, τον Μάιο του 2006, η εφημερίδα «Φιλελεύθερος» σ’ ένα δραματικό άρθρο της στην πρώτη σελίδα, έγραφε ότι "το Σχέδιο Χάνεϊ (που βαφτίστηκε Σχέδιο Ανάν) παραχωρούσε την υπό αναφοράν θαλάσσια περιοχή των κοιτασμάτων στην αιγιαλίτιδα ζώνη των 'Κυρίαρχων Βάσεων'"! Στο άρθρο της, η εφημερίδα ζήτησε από εκείνους που συνέπραξαν στην εκχώρηση των δικαιωμάτων της Κύπρου επί των πετρελαίων στους Βρετανούς, να δώσουν εξηγήσεις: "Επρόκειτο για μυωπική πολιτική εκτίμηση ανεπίτρεπτης αφέλειας, ή αφορούσε υποθήκευση συνείδησης ελαχίστων που παρέσυραν τους πλείστους;"

 

Με απλά λόγια, ο «Φιλελεύθερος» υπονοούσε πως αυτοί που πέρασαν μια τέτοια ρήτρα στο Σχέδιο Ανάν ήταν «στραβοί ή πουλημένοι» και τους αναζητούσε μεταξύ των υποστηριχτών του Σχεδίου Ανάν. Όπως είδαμε πιο πάνω , η σχετική αναφορά για τις βάσεις περιλήφθηκε για πρώτη φορά στο Σχέδιο Ανάν 4, το οποίο επιδόθηκε στο Μπούργκερστοκ, τον Μάρτιο του 2004. Το Σχέδιο Ανάν 4 το διαπραγματεύτηκε, στο βαθμό που το διαπραγματεύτηκε, ο Τάσσος Παπαδόπουλος και οι  συνεργάτες του.

• Σε κανένα στάδιο των συνομιλιών αυτών δεν ηγέρθη ζήτημα βάσεων και υδρογονανθράκων.
• Σε κανένα από τα έγγραφα που έχουν υποβληθεί από τον Παπαδόπουλο δεν προτάθηκε οποιαδήποτε αλλαγή που να έχει σχέση με το ζήτημα αυτό.
• Ούτε στο διάγγελμα Παπαδόπουλου, όπου πέρασε μέσα από το μεγεθυντικό φακό όλες τις προβληματικές και μη πτυχές του Σχεδίου, δεν περιέλαβε οποιαδήποτε αναφορά στις βάσεις και τους υδρογονάνθρακες.
• Ούτε και στην κωδικοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου για τις αλλαγές στο Σχέδιο Ανάν, την οποία παρουσίασε το 2005 ο Τάσος Τζιωνής στα Ηνωμένα Έθνη, δεν υπήρξε οτιδήποτε που να αφορούσε το ίδιο ζήτημα. 

Συνεπώς, αυτοί που κατά τον «Φιλελεύθερο» «συνέπραξαν στην εκχώρηση των δικαιωμάτων της Κύπρου επί των πετρελαίων στους Βρετανούς» και θα πρέπει «να δώσουν εξηγήσεις», είναι οι συνεργάτες του Παπαδόπουλου, διότι ήταν επί των ημερών τους που διείσδυσε αυτή η αναφορά στο Σχέδιο και την άφησαν να περάσει.

Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι αυτοί, ούτε στραβοί ήταν ούτε πουλημένοι. Απλώς δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο Σχέδιο για το ζήτημα αυτό.

 

Για χάρη της αλήθειας και των αρχών που λένε ότι πρεσβεύουν, οι συνεργάτες του τέως Προέδρου (μιας και ο ίδιος δεν είναι στη ζωή) θα έπρεπε να τοποθετηθούν και να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Επειδή η μομφή για «στραβούς ή πουλημένους» απευθύνεται – εντελώς άδικα και ανέντιμα– στους υποστηριχτές του Σχεδίου Ανάν, λούφαξαν. Αν δεν εξέθρεψαν, επέτρεψαν στον ψίθυρο να διογκωθεί, στο πλαίσιο μιας προπαγανδιστικής τακτικής, η οποία είναι ακόμη ζωντανή και ανθεκτική, επιβεβαιώνοντας ότι την άποψη τους δεν την έκαναν πλειοψηφική το 2004 με τα επιχειρήματα, αλλά την επέβαλαν με την προπαγάνδα και το φόβο.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

30/04/2012