"Ο Λιλλήκας είναι fake"
Παρακολουθώ τη διαδρομή του Γιώργου Λιλλήκα από τότε που μπήκε στην πολιτική. Η άποψή μου είναι πως ο άνθρωπος δεν πιστεύει σε τίποτα. Όχι επειδή μετακινείται -αλίμονο στον άνθρωπο που παραμένει στατικός- αλλά επειδή μετακομίζει. Άλλο η αλλαγή θέσεων μέσα από μια διαδικασία προβληματισμού και ωρίμασης και άλλο οι ευκαιριακές μετακομίσεις. Κι ο Γιώργος Λιλλήκας απλώς μετακομίζει από το ένα μαγαζί στο άλλο, προσδοκώντας για καλύτερη πελατεία, η οποία τυγχάνει να μην είναι μόνο πολιτική αλλά και οικονομική.
Το 2004 αποτελεί πια κομμάτι της ιστορίας μας. Η κοινωνία τέθηκε από την ίδια την ηγεσία της προ ενός ιστορικού διλήμματος να αποδεχτεί ή να απορρίψει ένα σχέδιο λύσης. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως το δίδυμο της τότε εξουσίας (Χριστόφιας - Παπαδόπουλος) δεν ήθελε καθόλου αυτό το σχέδιο είτε επειδή η προτεραιότητά τους ήταν να κυβερνήσουν, είτε λόγω της δυτικής προέλευσής του ή και του περιεχομένου του. Αντί να πάρουν ευθύς εξαρχής θέση, με διάφορα τεχνάσματα και τακτικισμούς οδήγησαν τον κόσμο στο δίλημμα του "ναι" και του "όχι". Γι' αυτό είναι υπόλογοι, για την αναξιοπιστία και την ανειλικρίνειά τους, όχι για τις ιδεολογικές τους θέσεις.
Σ' ένα ιστορικό σταθμό του μεγέθους του δημοψηφίσματος ήταν αναμενόμενο να υπάρξουν πολιτικές εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Υπήρξαν άνθρωποι που πίστεψαν ότι το Σχέδιο Ανάν ήταν μια ευκαιρία να ξεπεράσουμε το παρελθόν μας και να κάνουμε μια νέα αρχή σ' ένα νέο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Οι άλλοι, που ήταν και η πλειοψηφία, πείσθηκαν ότι θα μπαίναμε σε περιπέτειες, φοβήθηκαν το ρίσκο και προτίμησαν την ασφάλεια του στάτους κβο.
Σε τέτοιες συνθήκες δεν είναι εύκολα τα συμπεράσματα του τι ήταν σωστό και τι λάθος. Εξάλλου, οι κρίσεις αυτές είναι πάντα υποκειμενικές. Αλλά, αν υπάρχει κάτι το οποίο μετά βεβαιότητας πήγε εντελώς λάθος ήταν το νοσηρό κλίμα που είχε δημιουργηθεί, η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" όπως έμεινε στην ιστορία, με πρωταγωνιστές μια κάστα πολιτικών, παραγόντων και δημοσιογράφων οι οποίοι ηγήθηκαν μιας πνευματικής τρομοκρατίας με στόχο να εξοστρακίσουν κοινωνικά και πολιτικά όσους πήραν θέση διαφορετική από τη δική τους.
Όμως, στο τέλος "όλα εδώ πληρώνονται". Δεν θα μπορούσα να φανταστώ μεγαλύτερη τιμωρία σ' αυτό τον συρφετό ο οποίος ηγήθηκε του πολιτικού ταλιμπανισμού του 2004, από του να έχει για ηγέτη του τον Γιώργο Λιλλήκα. Καθώς, όπως εύστοχα παρατήρησε ο Τάκης Χατζηγεωργίου σε πρόσφατη τηλεοπτική συζήτηση, "ο Λιλλήκας είναι fake", δηλαδή κίβδηλος, όπως και ο κόσμος τους. Χαλάλι τους.
 |
Την Πέμπτη, όταν έβαλε υποψηφιότητα, έκρυψε τον Κουλία, τον Κουτσού, τον Αγγελίδη κ.τ.λ., και πήρε μαζί του 10 άνεργους νέους, τους οποίους τάχα εκφράζει. Την Κυριακή φωτογραφήθηκε για την πρώτη σελίδα του "Φιλελεύθερου" με φόντο τη χλιδή. Αυτός είναι ο original Λιλλήκας. |
Μακάριος Δρουσιώτης
26/01/2013