Μακαριος Δρουσιώτης

Οι τραγικοί στη διακαναλική συζήτηση της περασμένης Δευτέρας δεν ήταν οι υποψήφιοι αλλά οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι έμειναν κολλημένοι στο Σχέδιο Ανάν. Μέχρι το 2004 γίνονταν εκλογές με ατζέντα το πραξικόπημα. Από το 2004 και μετά, όταν επήλθε η συμφιλίωση του σκληρού πυρήνα των μακαριακών και των γριβικών, μας καλούν να ψηφίζουμε με ατζέντα το σχέδιο Ανάν. Στην πραγματικότητα αυτή η αντιπαράθεση δεν έχει ακροατήριο, είναι εκτός εποχής και όσοι επενδύουν πολιτικά και δημοσιογραφικά στο "όχι" δεν έχουν επαφή με τη σημερινή πραγματικότητα.

 

Αν έπρεπε να γίνει το σχέδιο Ανάν μέρος της προεκλογικής συζήτησης, το θέμα δεν είναι ποιος ψήφισε τι, αλλά η θέση του Γιώργου Λιλλήκα ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος διαχειρίστηκε για μια πενταετία το εθνικό μας θέμα με "ψευδείς παραστάσεις".

 

Στη διάρκεια της συζήτησης ο Γιώργος Λιλλήκας έκανε δύο σημαντικές αποκαλύψεις:

 

1. Η ουρά "με το σωστό περιεχόμενο" στην αποδοχή της λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ) από τον Τάσσο Παπαδόπουλο ήταν ένα τέχνασμα έμμεσης απόρριψης της διζωνικής.

 

2. Η συμφωνία της 8ης Ιουλίου, στην οποία ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεσμεύτηκε με την υπογραφή του υπέρ της ΔΔΟ, ήταν και αυτή ένα τέχνασμα για να εκτονωθούν οι πιέσεις από την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν. Όμως, σύμφωνα με το Λιλλήκα, ακολούθησε η επιστολή Καμπάρι, με την οποία ακυρώθηκε η δέσμευση για ΔΔΟ!

 

Αν ήταν από ειλικρίνεια και όχι από βλακεία που έκανε αυτές τις αποκαλύψεις, ο Λιλλήκας θα έλεγε πως τέχνασμα είναι και η ερμηνεία που δίνεται στην επιστολή Καμπάρι. Ο βοηθός Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ περιέγραφε στην επιστολή αυτή τη διαδικασία εφαρμογής της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου. Πώς μπορεί ένα τρίτο, μη συμβαλλόμενο μέρος, να ακυρώνει μια συμφωνία στην οποία έβαλαν την υπογραφή τους οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων;

 

Η επιστολή περιέχει έναν χρησμό (ο Λιλλήκας ξέρει πολύ καλά πώς παρεισέφρησε) τον οποίο η τότε κυβέρνηση ερμήνευσε κατά το δοκούν διότι, όπως το παραδέχεται σήμερα ο Λιλλήκας, δεν ασκούσε πολιτική αλλά επιδιδόταν σε τεχνάσματα.

Με τις παραδοχές ότι η ΔΔΟ δεν ήταν ποτέ στην ατζέντα του Τάσσου Παπαδόπουλου, ο Λιλλήκας στην ουσία υποστηρίζει πως:

• Όταν δεσμευόταν το 2002-2003 ότι θα εκλεγόταν για να διαπραγματευτεί καλύτερα το σχέδιο Ανάν, ενσυνείδητα κορόιδευε το εκλογικό σώμα.
• Όταν έστελνε γράμματα στον Γενικό Γραμματέα, τα οποία κυκλοφορούσαν ως επίσημα έγγραφα του ΟΗΕ, υποστηρίζοντας ότι ήθελε λύση με βάση το σχέδιο Ανάν, έλεγε στη διεθνή κοινότητα ψέματα.
• Όταν διακήρυττε στις Βρυξέλλες ότι ήθελε λύση με βάση το σχέδιο Ανάν, πριν από την ένταξη στην ΕΕ, θεωρούσε τους συνομιλητές του κουτόφραγκους.
• Σαφώς και πήγε στο Μπούργκενστοκ με προσχεδιασμένη τακτική την άρνηση διαπραγμάτευσης, διότι δεν ήθελε να βελτιωθεί ένα σχέδιο λύσης στο οποίο δεν πίστευε καθόλου.
• Το δηλητήριο που έχυναν τα ΜΜΕ από το Μπούργκενστοκ, με υποκινητή την κυβέρνηση, ήταν μια στημένη παράσταση, διότι όλη η διαδικασία, όπως το ομολογεί τώρα ο Λιλλήκας, ήταν από την αρχή μέχρι το τέλος ένα θέατρο.

Ο Λιλλήκας μάς είπε ότι δεν ήθελε ο Παπαδόπουλος τη ΔΔΟ, αλλά δεν είχε το πολιτικό θάρρος να το πει και κρύφτηκε πίσω από το "σωστό περιεχόμενο". Από τακτικισμό σε τακτικισμό και από τέχνασμα σε τέχνασμα φτάσαμε στην ώρα της κρίσης. Κι αντί ο ηγέτης να αναλάβει, έστω και την τελευταία στιγμή, τις ευθύνες του, έπαιξε με το συναίσθημα και διέγειρε τα φοβικά ένστικτα του κόσμου για ν' αποκτήσει αυτή η πολιτική φάρσα λαϊκή επικάλυψη.

 

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, όταν ο Χριστόφιας έπαιζε το δικό του παράλληλο θέατρο, βρέθηκε ένας πολιτικός ηγέτης που είχε το θάρρος και το ανάστημα να σταθεί κόντρα στο ρεύμα και πάρει καθαρή θέση. Κι αντί αυτό να εκτιμηθεί και να τιμηθεί ως πολιτική πράξη ευθύνης, οι δημοσιογράφοι μας του ζητούν εδώ και δέκα χρόνια να απολογηθεί για την άποψή του! Αυτοί να απολογηθούν και ο Λιλλήκας για τις "ψευδείς παραστάσεις" και όχι ο Αναστασιάδης για την άποψή του, η οποία δεν δοκιμάστηκε για να κριθεί, ενώ η δική τους είδαμε πού μας οδήγησε.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

03/02/2013