Και πώς το «έγκλημα στο Κραν Μοντανά» βρικολακιάζει
Καθηλωμένος κάθε βράδυ στην τηλεόραση να βλέπω να εκδιπλώνεται το «όραμα του Πούτιν» για τη μεγάλη Ρωσία μες στα συντρίμια της Ουκρανίας, ανακαλώ τη μάταιη –όπως φάνηκε- προσπάθεια του Μακάριου Δρουσιώτη (Έγκλημα στο Κραν Μοντανά, 2021) να μας ανοίξει τα μάτια μπροστά στο εκκολαπτόμενο αυγό του φιδιού. Κι αναθυμούμαι τη συνωμοσία της σιωπής των καναλιών μπροστά σε ένα βιβλίο που, σε ένα «κανονικό κράτος» θα ήταν σήμερα η εγκύκλια παιδεία όσων έχουν το κουράγιο να ψηλαφήσουν τα γεγονότα ώστε να βγουν από τους μύθους κι άλλοι από τα στερεότυπα μιας παρωχημένης πολιτικής…. Κι αναλογίζομαι πως,
- Όταν ο Μακάριος Δρουσιώτης ξετυλίγοντας το κουβάρι του Κυπριακού δακτυλόδειχνε τη σκιά του Πούτιν πίσω από κάθε μπλοκάρισμα της λύσης από το 2004 και μετά, οι πολλοί σφύριζαν αδιάφορα.
- Όταν ο Μακάριος Δρουσιώτης έσχιζε το δίχτυ του μύθου και αποκάλυπτε τον «νονό» του Κρεμλίνου και τις «μαριονέτες» της πολιτικής μας σκηνής, οι πολλοί έλεγαν «έχει κόλλημα».
- Όταν ο Μακάριος Δρουσιώτης ξετρύπωνε τη διαπλοκή του πολιτικού μας συστήματος με το μαύρο χρήμα Ρώσων ολιγαρχών, οι πολλοί έλεγαν «χρήμα να ’ναι κι ό,τι να ’ναι».
- Όταν ο Μακάριος Δρουσιώτης έβγαζε στην επιφάνεια τις υπόγειες διαδρομές ανάμεσα στους υποτελείς του δικού μας Κρεμλίνου και τον σοβιετικό κομισάριο, έμπαινε σε διατεταγμένη υπηρεσία η δική μας KGB με υποκλοπές, παρακολουθήσεις, και ηλεκτρονικές επιδρομές.
Κι αναρωτιέμαι.
Πώς θα βγούμε από το λούκι όταν το «έγκλημα στο Κραν Μοντανά» βρικολακιάζει;
Χρυσόστομος Περικλέους
28/03/2022