Μακαριος Δρουσιώτης

Η Κύπρος στηρίζει την πρωτοβουλία της ΕΕ για μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ευρώπη μέσω των τερματικών της Αιγύπτου. Αυτό αναφέρει σε ανάρτησή της στο Twitter η αρμόδια υπουργός Ενέργειας Νατάσα Πηλείδου, για να πάρει καμιά 150ριά likes και καμιά κριτική. Κι όμως, η εξέλιξη αυτή είναι για να λυπάται κανείς, όχι να χαίρεται. Η Κύπρος είναι ιδρυτικό μέλος, μαζί με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, του East Med Gas Forum (EMGF) και το μόνο μέλος του φόρουμ που ανήκει στην ΕΕ. Το ότι η Κύπρος απουσιάζει από αυτές τις αποφάσεις, σημαίνει ότι δεν υπολογίζεται, ούτε από τους εταίρους της στην Ευρώπη, ούτε από τους δήθεν συμμάχους της στην Ανατολική Μεσόγειο.

 

Η κ. Πηλείδου έκανε την ανάρτηση αυτή υπό την ιδιότητα της προεδρεύουσας του EMGF, το οποίο ιδρύθηκε με πρωτοβουλία της Αιγύπτου. Το EMGF έχει διακηρυγμένο στόχο την ανάπτυξη κοινών πολιτικών εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου. Στην πραγματικότητα, ο στρατηγικός στόχος της Αιγύπτου ήταν να αποκλείσει την προοπτική ενός αγωγού προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας, προς όφελος των δικών της ενεργειακών και γεωπολιτικών συμφερόντων. Ο Σίσι προσεταιρίστηκε τον Αναστασιάδη με τον τρόπο που προσεγγίζεται ένας διεφθαρμένος ηγέτης. Με τη συνδρομή και της Ρωσίας, η οποία έχει τα δικά της ανταγωνιστικά συμφέροντα, η προοπτική αυτή εξουδετερώθηκε.

 

Το κίνητρο

Το φυσικό αέριο ήταν το σοβαρότερο κίνητρο που είχε η Τουρκία για τη λύση του Κυπριακού. Αυτός ήταν ο λόγος που στο Κραν Μοντανά έκανε τον μεγάλο συμβιβασμό στο ζήτημα των εγγυήσεων. Το Κραν Μοντανά υπονομεύτηκε από τη Ρωσία. διότι ένας αγωγός από την Ανατολική Μεσόγειο ήταν ενάντια στα δικά της ενεργειακά συμφέροντα. Ο Αναστασιάδης, εξαρτημένος από τη Μόσχα μέσω των συναλλαγών του με τους ανθρώπους του Πούτιν, τίναξε τις συνομιλίες στον αέρα και πρωτοστάτησε στη δημιουργία «συμμαχιών» για τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τις ενεργειακές πηγές της Ανατολικής Μεσογείου, χωρίς να τον ενδιαφέρει το ότι έκαιγε το σημαντικότερο χαρτί που είχε στη διάθεσή του για τη λύση του Κυπριακού.

 

Η Κύπρος ουδέποτε αξιολόγησε με ορθολογισμό τις προοπτικές του φυσικού αερίου. Αντί να επενδύσει στην ευκαιρία αυτή για να εξασφαλίσει την ασφάλεια και την ευημερία του πληθυσμού της, ήταν ανέκαθεν πιόνι στα χέρια των ανταγωνιστών της. Μια χονδρική αναδρομή των στόχων και των αποτελεσμάτων είναι αρκούντως πειστική της πλήρους αποτυχίας των ενεργειακών σχεδιασμών της Κύπρου: Ξεκινήσαμε με εξαγγελία δημιουργίας τερματικού υγροποίησης στο Βασιλικό. Τον σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε σε μια νύχτα ως αποτέλεσμα προσωπικών συζητήσεων του Αναστασιάδη με τον Σίσι. Τον Νοέμβριο του 2014 ανακοινώθηκε από το πουθενά σχέδιο για την κατασκευή αγωγού προς την Αίγυπτο και το 2018 υπογράφηκε και σχετική συμφωνία. Πέρασαν οκτώ χρόνια από τότε και δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Από το 2013 γίνονται δηλώσεις, υπογράφονται μνημόνια και συμφωνίες για άλλον έναν αγωγό φάντασμα, τον EastMed, ο οποίος επίσης ήταν ένα επικοινωνιακό τέχνασμα με σκοπό τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Ανατολικής Μεσογείου. Έτσι φτάσαμε στο σημείο που το Ισραήλ θα εξάγει το αέριό του στην Ευρώπη μέσω της Αιγύπτου και η Κύπρος παρακολουθεί από μακριά και... χαιρετίζει!

 

Ο Αναστασιάδης είχε την ευκαιρία να μετατρέψει τη χώρα του ολόκληρη σε ευρωπαϊκό έδαφος και να καταστεί κόμβος διακίνησης φυσικού αερίου με τεράστιες θετικές επιπτώσεις στην οικονομία. Αντί αυτού, ο Κύπριος πληρώνει βαριούς λογαριασμούς σε ηλεκτρισμό και καύσιμα και εξευτελίζεται στις ουρές των οδοφραγμάτων για να γεμίσει βενζίνη από τα κατεχόμενα

 

Διακηρύξεις

Με λίγα λόγια, ξεκινήσαμε πριν 15 χρόνια με μεγαλεπήβολες διακηρύξεις ότι θα γινόμασταν ενεργειακός κόμβος και καταλήξαμε στο απόλυτο μηδέν. Εκεί που η ηγεσία υποσχόταν σχέδια για να εξάγει φυσικό αέριο, τελικά υπέγραψε συμβάσεις για να εισάγει η ίδια υγροποιημένο φυσικό αέριο. Το έργο αυτό – με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση – δεν προβλέπεται ότι θα υλοποιηθεί, διότι και πάλι τα κριτήρια των επιλογών ήταν η διαφθορά.

 

Για να είμαστε δίκαιοι, η νυν υπουργός Ενέργειας είναι η τελευταία που ευθύνεται. Η κατάρρευση των μεγαλεπήβολων ενεργειακών σχεδιασμών επήλθε πριν καν αναλάβει τα καθήκοντά της. Τα ενεργειακά τα χειρίζονταν ο Αναστασιάδης, ο Χριστοδουλίδης και ο Λακκοτρύπης. Ο πρώτος ίσως να υπερκάλυψε το κότα του ενός δις, ο δεύτερος έκανε πολιτική καριέρα με τις τόκκες στις τριμερείς και ο τελευταίος μας φόρτωσε το συμβόλαιο για την εισαγωγή LNG (για το οποίο θα πληρώσουμε, αλλά αέριο δεν θα έχουμε) και έφυγε πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο.

 

Ο πρέσβης της Ρωσίας

Άλλη θα ήταν η μοίρα της Κύπρου εάν η Μόσχα δεν είχε τα μέσα και τους ανθρώπους να επιβάλει τα δικά της συμφέροντα στη διεφθαρμένη προεδρία και στους εργολάβους της άρνησης σε όλο το πολιτικό σύστημα και στα ΜΜΕ. Το 2014, μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, ο τότε αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν επισκέφθηκε την Κύπρο με συγκεκριμένη πρόταση αξιοποίησης των ενεργειακών πόρων. Απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η λύση του Κυπριακού. Μόλις αναχώρησε ο Μπάιντεν από το Προεδρικό, ο Χριστοδουλίδης κάλεσε τον Φιλιμόνοφ της ρωσικής πρεσβείας και του έκανε πλήρη ενημέρωση, ενώ ο Οσάτσι μας κουνούσε το δάκτυλο από το Sigma να μην τολμήσουμε να συνεργαστούμε με τους Αμερικανούς. Ύστερα επισκέφθηκε την Κύπρο ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Αλεξέι Μεσκόφ. O Αναστασιάδης τον διαβεβαίωσε – και τήρησε την υπόσχεσή του - ότι η Κύπρος θα ήταν εν τη ουσία ο πρέσβης της Ρωσίας εντός της ΕΕ.

 

Ο Αναστασιάδης είχε την ευκαιρία να μετατρέψει τη χώρα του ολόκληρη σε ευρωπαϊκό έδαφος και να καταστεί κόμβος διακίνησης φυσικού αερίου με τεράστιες θετικές επιπτώσεις στην οικονομία. Αντί αυτού, ο Κύπριος πληρώνει βαριούς λογαριασμούς σε ηλεκτρισμό και καύσιμα και εξευτελίζεται στις ουρές των οδοφραγμάτων για να γεμίσει βενζίνη από τα κατεχόμενα. Από τις τριμερείς συνεργασίες, τη θωράκιση της ΑΟΖ και τις προβλέψεις του Χριστοδουλίδη ότι η Τουρκία δεν θα έβρισκε γεωτρύπανο, φτάσαμε στα πρόθυρα πολέμου, με τον Αναστασιάδη να προτρέπει δημόσια την Τουρκία να τρυπήσει στα «δικά τους» στον βορρά.

 

Τον λογαριασμό

Ας αναλογιστεί κανείς πού θα βρισκόταν σήμερα η Κύπρος εάν υλοποιείτο η πρόταση του Μπάιντεν. Φανταστείτε σήμερα, λόγω και του πολέμου στην Ουκρανία, να υπήρχε ένας αγωγός από την Ανατολική Μεσόγειο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας, με την Κύπρο να καλύπτει τις δικές της ανάγκες με φθηνό φυσικό αέριο και να εισπράττει δικαιώματα. Φανταστείτε τι θα ήταν η Αμμόχωστος, η Μόρφου, πόσα δισεκατομμύρια περιουσίες θα επιστρέφονταν ή θα αποζημιώνονταν. Σε τι ρυθμούς ανάπτυξης θα έτρεχε η κυπριακή οικονομία και τι θα ήταν η Κύπρος όλη εντός της ΕΕ ως σημείο συνεύρεσης όλων των κρατών της περιοχής.

Η ευθύνη ανήκει πρώτιστα στην ηγεσία και στα στρατευμένα μέσα ενημέρωσης. Αλλά και η κοινωνία η ίδια τα θέλει και τα παθαίνει. Αν και έχει όλες τις πληροφορίες για να καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται, ανέχεται αυτή την κοροϊδία και πληρώνει τον λογαριασμό. Τετριμμένο μεν, αλλά απόλυτα αληθινό: Κάθε λαός έχει την ηγεσία που του αξίζει και κατά πως φαίνεται η ρήση αυτή θα επαληθευτεί και στην επόμενη εναλλαγή προσώπων στην εξουσία.

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

19/06/2022