Μακαριος Δρουσιώτης

Ένα γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι καταγράφει εδώ και πέντε χρόνια τη διαδρομή του Μάρκου Παγδατή στο τένις. Παράλληλα, παρακολουθεί και την οικογένειά του. Προχθές, όταν ο Μάρκος αγωνιζόταν στον ημιτελικό στο "Australian Open", μια κάμερα του καναλιού κατέγραφε το ζεύγος Παγδατή, ενώ παρακολουθούσαν τον αγώνα από το σπίτι τους, στο χωριό Παραμύθα της επαρχίας Λεμεσού. Το ενδιαφέρον για τον Παγδατή και την οικογένειά του δεν είναι τυχαίο. Ίσως να μην υπάρχει άλλο παγκόσμιο προηγούμενο, ένα φτωχόπαιδο, γιος ενός βιοπαλαιστή, να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής στο πιο ελιτίστικο και πιο ακριβό σπορ.

 

Πώς, λοιπόν, ο Μάρκος Παγδατής, του οποίου η οικογένεια ζει σ' ένα απομονωμένο χωριό της Κύπρου, έγινε παγκόσμιος σταρ του τένις; Τα ξένα μέσα ενημέρωσης χαρακτήρισαν τον Παγδατή "πειρατή" και εν πολλοίς είναι, διότι για να φτάσει εκεί που είναι, έζησε, εκείνος και η οικογένειά του, μια προσωπική οδύσσεια.

 

 

Πατέρας και υιός Παγδατής

Ιθύνων νους της ανέλιξης του Παγδατή είναι ο πρώτος "μάνατζέρ" του, ο πατέρας του Ομάρ από το Λίβανο, ο οποίος έφτασε κι αυτός σαν πειρατής από το Λίβανο στη Λεμεσό, το 1973, για να δουλέψει ως τεχνίτης μηχανουργός σε μια εταιρεία που ανέλαβε την κατασκευή ενός εργοστασίου τσιμέντου. Στη Λεμεσό γνώρισε τη σύζυγο του Άντρη, παντρεύτηκαν απέκτησαν τρεις γιους, έμαθε την ελληνική γλώσσα, ενσωματώθηκε στην τοπική κοινωνία και έγινε Χρίστος Παγδατής.

 

Τον συναντήσαμε στο σπίτι του στο χωριό Παραμύθα, την Πέμπτη το απόγευμα, μόλις μια ώρα μετά την ολοκλήρωση του ημιτελικού. Ήταν εντελώς μόνος. Η σύζυγός του πήγε στην πόλη να παρακολουθήσει τους πανηγυρισμούς για την επιτυχία του Μάρκου. Ο Χρίστος Παγδατής είναι ήρεμος, χαρούμενος και... αξύριστος. Του ζητήσαμε να τον φωτογραφήσουμε. Αρνήθηκε διότι ήταν αξύριστος. "Θα ξυριστώ μόλις τελειώσει ο αγώνας την Κυριακή. Είναι κι ο Μάρκος αξύριστος. Το έχει για γούρι. Μόλις τελειώσει το τουρνουά θα ξυριστούμε και οι δύο...".

 

Γεννήθηκε με τη ρακέτα

 

Μπορεί οι περισσότεροι Κύπριοι μόλις πρόσφατα να ανακάλυψαν τον Μάρκο Παγδατή, όμως δεν έπεσε από τον ουρανό. "Αυτή τη στιγμή την περίμενα επτά χρόνια. Είμαι πολύ χαρούμενος διότι αισθάνομαι δικαιωμένος", αναφέρει ο Χρίστος Παγδατής για την απόφασή του να στείλει το παιδί του σε ακαδημία τένις της Γαλλίας, το 1999.

 

Ο Μάρκος άρχισε να ασχολείται με το τένις από τότε που μπορούσε να κρατήσει στα χέρια του μια ρακέτα. Από 3-4 χρονών άρχισε να παίζει τένις στο δρόμο με αντίπαλο τους τοίχους των σπιτιών. Ύστερα ήθελε να γίνει ποδοσφαιριστής και γράφτηκε στην ακαδημία του Απόλλωνα Λεμεσού, όμως η επιμονή του πατέρα του και οι επιτυχίες των αδελφών του στο τένις, τον κράτησαν στο άθλημα.

 

Ο Χρίστος Παγδατής έχει άλλα δύο παιδιά, μεγαλύτερα από τον Μάρκο, τον Μαρίνο και τον Πέτρο, οι οποίοι έπαιζαν καλό τένις, αλλά δεν έκαναν πρωταθλητισμό. Και οι δύο διακρίθηκαν αγωνιζόμενοι με τα πανεπιστήμιά τους στις Ηνωμένες Πολιτείες και ανταμείφθηκαν με υποτροφίες. "Ο Μάρκος εντυπωσιάστηκε και ήθελε να ακολουθήσει το δρόμο τους", αναφέρει ο Χρίστος Παγδατής, ο οποίος μύησε τα παιδιά του στο άθλημα της αντισφαίρισης. Παρότι το τένις είναι άθλημα των αστών, ο Χρίστος Παγδατής έπαιζε ο ίδιος για ψυχαγωγία και αργότερα για άσκηση.

 

"Παιδί θαύμα"

 

Σταθμός στην πορεία του Μάρκου Παγδατή υπήρξε ο Βούλγαρος προπονητής Κίριλ Γιασμάκοφ, ο οποίος παρακολούθησε τον Μάρκο που έπαιζε στο σωματείο Sporting Club της Λεμεσού. "Δεν υπάρχει στον κόσμο άλλο παιδί με το ταλέντο του Μάρκου. Είναι ένα παιδί θαύμα", είπε στον πατέρα του. "Σ' εκείνη τη στιγμή πήρα τις αποφάσεις μου. Θέλησαν να ωθήσω τον Μάρκο στον πρωταθλητισμό. Ήταν τότε μόλις έξι χρόνων. Γνώριζα ότι ο πρωταθλητισμός συνεπάγεται πειθαρχία, σκληρή δουλειά και απομόνωση. Άρχισα να τον προετοιμάζω".

 

Η Παραμύθα, που σήμερα ζει το δικό της παραμύθι, δεν είναι ο τόπος καταγωγής της οικογένειας Παγδατή. Οι γονείς του Μάρκου, για να τον προστατεύσουν από τις προκλήσεις της ζωής της πόλης, έφυγαν από τη Λεμεσό και αγόρασαν ένα παλιό σπίτι στο χωριό. Από εκεί καθημερινά έπρεπε να μεταφέρουν τον μικρό Μάρκο στη Λεμεσό για προπόνηση.

 

Ένας άλλος ξένος προπονητής του τένις, ο Ρουμάνος Ζιαν Ντομπρέσκου, άνοιξε το δρόμο του Παγδατή για να συμμετέχει σε διεθνείς διοργανώσεις. Ο Ντομπρέσκου τον σύστησε σ' ένα φίλο του που είχε παιδί που αθλείτο στο τένις στη Ρουμανία, να τον πάει μαζί του, σε ένα τουρ σε όλη τη χώρα, και να παίξει σε διάφορα τοπικά τουρνουά. Ο Μάρκος ήταν 12 χρόνων όταν μπήκε μόνος στο αεροπλάνο ταξίδεψε στη Ρουμανία. Τα βράδια κοιμόταν με τον Ρουμάνο που τον φιλοξενούσε στο αυτοκίνητο και την ημέρα έπαιζε τένις. Ο νεαρός Μάρκος εντυπωσίασε με την απόδοσή του και έγινε θέμα στις ρουμανικές εφημερίδες.

 

Μεγάλες θυσίες

 

Ο Μάρκος είχε το μειονέκτημα να ζει σε ένα νησί, απομονωμένο από την υπόλοιπη Ευρώπη, με υποτυπώδη υποδομή στο τένις. Η οικογένεια πιστή στο στόχο της να μην του στερήσει τη δυνατότητα να διακριθεί, συμπλήρωσε το κενό με μεγάλες προσωπικές και οικονομικές θυσίες. Με δικά τους έξοδα, συνόδεψαν τον Μάρκο σε πολλές χώρες της Ευρώπης για ν΄ αγωνιστεί.

 

Από τους λίγους που στάθηκαν δίπλα του ήταν ο σημερινός προπονητής της Ομοσπονδίας Αντισφαίρισης Γιάννης Χατζηγεωργίου. Σε ηλικία 14 χρόνων ο Μάρκος Παγδατής κέρδισε όλους τους τίτλους της ομοσπονδίας στην Κύπρο, κάτω των 18 ετών. Όσες δυνατότητες υπήρχαν στην Κύπρο, τις αξιοποίησε με το παραπάνω. Ήρθε η ώρα που θα έπρεπε να κάνει το άλμα. Είτε θα έμπαινε σε κάποια ακαδημία του εξωτερικού, είτε θα τα παρατούσε και θα έπαιζε μπάλα με την αγαπημένη του ομάδα, τον Απόλλωνα.

 

Ο πιο σημαντικός σταθμός στη διαδρομή του Μάρκου Παγδατή προς την κορυφή ήταν ένα τουρνουά στην Ιταλία. Εκεί τον εντόπισε ένας κυνηγός ταλέντων της περίφημης ακαδημίας του Πατρίκ Μουράτογλου της Γαλλίας. Η ακαδημία ζήτησε από την οικογένειά του να εγγράψει εκεί τον Μάρκο. Όμως, πώς μπορούσε ένας βιοπαλαιστής να πληρώνει 60.000 ευρώ ετησίως για πέντε τουλάχιστον χρόνια; Η οικογένεια εξασφάλισε μια ετήσια χορηγία από την Ομοσπονδία Αντισφαίρισης και μια υποτροφία από τη Διεθνή Ολυμπιακή Αλληλεγγύη. Όμως το συνολικό πόσο των 18.000 ευρώ δεν αρκούσε και η εγγραφή δεν μπορούσε να γίνει. Οπόταν η ακαδημία αποφάσισε να επενδύσει στο ταλέντο του Μάρκου. Αποφάσισε να παραχωρήσει το υπόλοιπο σε δάνειο, που θα το αποπλήρωνε εάν και όταν γινόταν επαγγελματίας. Σήμερα ο Μ. Παγδατής χρωστά στην ακαδημία 180.000 ευρώ.

 

Από τον Μάρκο στη Ζήνα

 

Ο Μάρκος Παγδατής, στα 14 του χρόνια, άφησε την οικογένειά του κι έφυγε στη Γαλλία. Όμως το πρόβλημα δεν ήταν μόνο για τον ίδιο, αλλά και για την οικογένεια. "Έχουμε τρία παιδιά, οι δύο πήγανε στην Αμερική για σπουδές και ο Μάρκος στη Γαλλία. Δεν μπορούσαμε να αντέξουμε τη μοναξιά. Το σπίτι άδειασε, η ζωή μας έγινε μονότονη. Έτσι αποφασίσαμε να υιοθετήσουμε ένα παιδί. Αποκτήσαμε τη Ζήνα με τη βοήθεια του Γραφείου Ευημερίας, που είναι σήμερα οκτώ χρονών".

 

Ο Μάρκος ερχόταν πια στην Κύπρο μόνο ως επισκέπτης για ξεκούραση. Ο χρόνος του γεμίζει με σκληρές προπονήσεις και ταξίδια στο εξωτερικό για να αγωνιστεί. Οι επιτυχίες διαδέχονταν η μια την άλλη. Το 2003, και πάλι στην Αυστραλία, έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής κάτω των 18 ετών. Κι ενώ ο Μάρκος έθεσε γερά θεμέλια για μια παγκόσμια καριέρα στον αθλητισμό, η κυβέρνηση της Κύπρου του ζητούσε να επιστρέψει στην Κύπρο για να καταταγεί στο στρατό! Χρειάστηκαν ατέλειωτα τρεχάματα και μεγάλη πίεση από μερίδα του Τύπου για να του δοθεί αναστολή κατάταξης.

 

Οι γονείς του Μάρκου Παγδατή είναι περήφανοι για τις επιδόσεις του, αλλά και για το χαρακτήρα του. Είναι δυνατός και έχει μεγάλη ψυχή. Οι όψιμοι θαυμαστές του αποδίδουν την επιτυχία του στην ελληνικότητα της ψυχής του. Ο Μάρκος είναι μισός Λιβάνιος, αλλά είναι πολύ συνδεδεμένος με την Κύπρο. "Ο πατέρας μου είναι από το Λίβανο. Εντάξει, έχω συγγενείς εκεί, αλλά δεν νιώθω Λιβανέζος. Αγαπώ τη Γαλλία γιατί μεγάλωσα εκεί, νιώθω όμως Κύπριος. Η καρδιά μου είναι εδώ", είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του".

 

Η γαλλική ομοσπονδία τένις του πρότεινε να γίνει μέλος της και να αγωνίζεται με τα χρώματα της Γαλλίας, αλλά αρνήθηκε. Ανάλογη πρόταση απέρριψε και από την ελληνική ομοσπονδία, να αγωνιστεί με τα χρώματα της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς. Η φανέλα του Μάρκου Παγδατή έχει τα χρώματα της Κύπρου, διότι είναι πολύ συνδεδεμένος με τον τόπο του.

 

"Δεν ξέρω γιατί νιώθω τόσο έντονα συναισθήματα για την Κύπρο... Ίσως είναι γιατί έφυγα από μικρός, ίσως γιατί έζησα πολύ όμορφα χρόνια εδώ, αλλά περισσότερο για τον κόσμο που με βοήθησε, που στάθηκε δίπλα μου... Τους γονείς μου, την Ομοσπονδία, τον Γιάννο, τον κ. Φίλιο...".

Μακάριος Δρουσιώτης

Πολίτης

29/01/2006