Μακαριος Δρουσιώτης

Στην πρόσφατη έρευνά του, ο γνωστός Kύπριος δημοσιογράφος Μακάριος Δρουσιώτης καταδεικνύει με πoιον τρόπο η κυπριακή κυβέρνηση, τα συμπολιτευόμενα κόμματα και κυρίως ο ίδιος ο πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, ελέγχοντας τα κυπριακά ΜΜΕ, κατασκεύασαν μια εικονική πραγματικότητα για να προπηλακίσουν όσους υποστήριξαν το σχέδιο Ανάν.

 

Το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε μετά την παράδοξη απόφαση του ΑΚΕΛ να στηρίξει ένα "ήπιο Όχι" στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου του 2004, προκειμένου να "τσιμεντώσει το Ναι". Το Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ, ενώ αρχικά αποφάσισε να στηρίξει το σχέδιο Ανάν 5, άλλαξε στάση την τελευταία στιγμή, κάτω από "μυστηριώδεις" συνθήκες, και πέρασε την απόφαση καταψήφισης του σχεδίου στην συνδιάσκεψή του κόμματος, λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα. Το ΑΚΕΛ ζητούσε τότε να δοθούν διεθνείς διασφαλίσεις για την εφαρμογή του σχεδίου Ανάν από την Τουρκία και να γίνουν κάποιες μικρές αλλαγές στο σχέδιο, οι οποίες να μην επηρεάζουν τις ισορροπίες του και κυρίως να μην είναι δυσμενείς για την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

 

Μετά το δημοψήφισμα, η ένταση ανάμεσα στον πρόεδρο Παπαδόπουλο και το ΑΚΕΛ λόγω της ήπιας στάσης τού ΑΚΕΛ στο δημοψήφισμα εκτονώθηκε προοδευτικά με τη συνεχή προσέγγιση των θέσεων του ΑΚΕΛ προς αυτές του παπαδοπούλειου, εθνικιστικού απορριπτισμού. Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η ανεξάρτητη καθημερινή εφημερίδα |Πολίτης| της Κύπρου, στην οποία μερικοί βασικοί δημοσιογράφοι και τακτικοί αρθρογράφοι προέρχονται από τον αριστερό χώρο, υπήρξε ιδιαίτερα κριτική απέναντι σ' αυτήν τη συνεχή διολίσθηση του ΑΚΕΛ προς τις θέσεις του Τάσσου Παπαδόπουλου, που εν τω μεταξύ απέδειξε εμπράκτως ότι ελάχιστα διέφερε από τον παλιό καλό εαυτό του ως "Δευκαλίων". Ο Τάσσος Παπαδόπουλος χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο "Δευκαλίων" στο περιοδικό |Εγερτήριον Σάλπισμα| (όπως ο ίδιος παραδέχθηκε) για να επιδοκιμάζει τα "πατριωτικά εγκλήματα", όταν τη δεκαετία του 1950 κάποιοι "αγωνιστές" της ΕΟΚΑ δολοφονούσαν αριστερούς^1^.

 

Ελλείψει προφανώς επιχειρημάτων, ο γ.γ. του ΑΚΕΛ Δημήτρης Χριστόφιας, αντί να απαντήσει στην πολιτική κριτική του |Πολίτη|, επέλεξε τον προπηλακισμό της εφημερίδας διά της προσφιλούς σταλινικής τακτικής του ψιθύρου. Μέλη του ΑΚΕΛ κατάγγειλαν στην εφημερίδα ότι ο Δ. Χριστόφιας διέδιδε σε κομματικές συγκεντρώσεις ότι οι δημοσιογράφοι του |Πολίτη| "είναι πουλημένοι στους Αμερικάνους" και διάφορα παρόμοια. Ο |Πολίτης| αντέδρασε στον ψίθυρο έντονα με ενυπόγραφα άρθρα, υποχρεώνοντας τον Χριστόφια να προβεί σε διάψευση. Στο πλαίσιο αυτής της αντιδικίας Χρίστοφια-Πολίτη επενέβη αυτοβούλως και ο Τ. Παπαδόπουλος με μια δήλωση της οποίας το ύφος και το ήθος θυμίζουν έντονα τον παλιό "Δευκαλίωνα":

 

"Κάποιοι αρπάζονται από φράσεις ότι έχουν λεχθεί ψιθυριστά από κάποιους, ότι τάχατες λέχθηκαν από τον γ.γ. του ΑΚΕΛ. Εκείνο δε που είναι κάπως οξύμωρο είναι να οχυρώνονται πίσω από τον ισχυρισμό περί τεκμηρίωσης των καταγγελιών. Απ' ό,τι διαβάζω και απ' ό,τι ακούω, αυτοί που γίνονται συμμέτοχοι σε τέτοιου είδους δραστηριότητες, ασφαλώς δεν είναι [προφανώς ήθελε να πει δεν εκδίδουν] αποδείξεις χαρτογραφημένες και με χαρτόσημο για να μπορεί να υπάρξει τεκμηρίωση. Πολλά πράγματα συνάγονται από την συμπεριφορά. Άλλα συνάγονται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα"|^2^.

 

Την εποχή του "Δευκαλίωνα" η κομματική ταυτότητα αποτελούσε επαρκή απόδειξη "εθνικής μειοδoσίας". Τώρα, μειοδότες είναι εξορισμού οι "ναι-νέκοι" ή "νενέκοι", μέσα και έξω από το ΑΚΕΛ. Η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" εγκαινίασε στην Κύπρο ένα γενικευμένο και ιεροεξεταστικό εθνικιστικό παροξυσμό, με κύριους πρωταγωνιστές τα δελτία ειδήσεων και τις ειδικές εκπομπές και των τεσσάρων εθνικών τηλεοπτικών καναλιών της Κύπρου, απ' όπου παρήλασαν όλες οι εξέχουσες μορφές του κυπριακού πατριωτισμού επιδιδόμενες σ’ ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών.

 

Η πρώτη "συγκλονιστική" αποκάλυψη υπήρξε η Έκθεση του ιδιωτικού οίκου Nathan Associates, δύο μέρες μετά τη δήλωση Παπαδόπουλου, η οποία αξιολογούσε τη χρήση της αμερικανικής βοήθειας στην Κύπρο από το 1998 μέχρι το 2004 για την προώθηση δικοινοτικών προγραμμάτων. Η Έκθεση ήταν εν γνώσει της κυπριακής κυβέρνησης πολύ πριν να την ανακαλύψουν τα κανάλια, και διόλου μυστική αφού ήταν δημοσιευμένη στο Διαδίκτυο.

 

Ποια είναι τα πραγματικά γεγονότα και πώς παρουσιάστηκαν από τα ΜΜΕ; Τον Μάρτιο του 1998 η Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (USAID) υπέγραψε συμφωνία με το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών (UNDP) που προέβλεπε χρηματοδότηση δικοινοτικών προγραμμάτων στην Κύπρο. Σ' αυτό το πλαίσιο, που ονομάστηκε Δικοινοτικό Αναπτυξιακό Πρόγραμμα (ΔΑΠ), η Κύπρος απορρόφησε κονδύλια ύψους 60,5 εκατομμυρίων δολαρίων από το 1998 μέχρι το 2004, εκ των οποίων 60 εκατομμύρια προήλθαν από την USAID και 0,5 από το UNDP. Αυτά τα κονδύλια διαχειρίστηκε το Γραφείο της Υπηρεσίας Προγραμμάτων των Ηνωμένων Εθνών (UNOPS).

 

Δεδηλωμένος στόχος του ΔΑΠ ήταν η "προώθηση της ειρήνης και της συνεργασίας των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο", ενόψει της προοπτικής επίλυσης του κυπριακού προβλήματος και της επανένωσης της νήσου. Η κυπριακή κυβέρνηση όχι μόνο γνώριζε εξαρχής το συγκεκριμένο προορισμό αυτών των κονδυλίων, αλλά και συμμετείχε διά εκπροσώπου της στην όλη διαδικασία. Μολονότι τον τελικό λόγο για τη χρήση των κονδυλίων είχε η πρεσβεία των ΗΠΑ στην Λευκωσία (όπως προέβλεπε η αρχική συμφωνία ανάμεσα στην USAID και στο UNDP), ούτε η κυπριακή κυβέρνηση ούτε κανένα πολιτικό κόμμα έθεσαν θέμα παρέμβασης των ΗΠΑ στα εσωτερικά της Κύπρου. Γιατί άλλωστε; Οι ΗΠΑ επέτρεψαν τη χρήση αυτών των κονδυλίων και για σκοπούς των οποίων η σχέση με τις δεδηλωμένες προθέσεις της βοήθειας ήταν ελάχιστη.

 

Το 90% του συνολικού κονδυλίου δαπανήθηκε σε χορηγίες προς τον Ερυθρό Σταυρό (του οποίου ηγείται η Φωτεινή Παπαδοπούλου, σύζυγος του προέδρου), σε έργα ανάπτυξης όπως το αποχετευτικό Λευκωσίας και η συντήρηση μνημείων, στη δημόσια υγεία και το περιβάλλον. Το υπόλοιπο ποσό (10% του συνολικού ή 6,4 εκατομμύρια δολάρια) απορροφήθηκε από μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), που κι αυτές χρησιμοποίησαν τα 6,4 περίπου εκατομμύρια για σκοπούς που ελάχιστη σχέση είχαν με την πολιτική υπέρ της συνεργασίας και της ειρήνης ανάμεσα στις δύο κοινότητες της Κύπρου. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού δαπανήθηκε σε θέματα υγείας (καρκίνος, αλτσχάιμερ, διαβήτης, δυσλεξία), περιβάλλοντος κ.λπ.

 

Ο Μακάριος Δρουσιώτης ανέλυσε στο βιβλίο του το κάθε σεντς αυτών των 6,4 εκατομμυρίων και απέδειξε ότι μόνο ένα πολύ μικρό ποσό δαπανήθηκε σε δραστηριότητες που σχετίζονται με το σχέδιο Ανάν.

 

1. Ο Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ) πήρε 70.000 δολάρια για τη διοργάνωση δημόσιων πολιτικών συζητήσεων εκ των οποίων μόνο 2 σχετίζονται άμεσα με το σχέδιο. Αξίζει να αναφερθεί ότι σ’ αυτές τις συζητήσεις αντιπροσωπεύθηκαν και οι υπέρ και οι κατά του σχεδίου. Ο ΟΠΕΚ δήλωνε πάντα την πηγή χρηματοδότησης των εκδηλώσεων που διοργάνωνε.

 

2. Το Διεθνές Ινστιτούτο Ειρήνης του Όσλο πήρε 200.000 δολάρια για να δημιουργήσει ιστοσελίδα ενημέρωσης σχετικά με το σχέδιο Ανάν και επίσης για να εκδώσει σε βιβλία μιαν εκλαϊκευμένη εκδοχή του σχεδίου και μια κατανοητή για το ευρύ κοινό περίληψη των περιουσιακών του διατάξεων. Σε αυτές τις 200.000 δολάρια περιλαμβάνονται και τα έξοδα διακίνησης των βιβλίων, τα οποία διατέθηκαν δωρεάν. Η δραστηριότητα του Ινστιτούτου ήταν καθαρά ενημερωτικού χαρακτήρα και εντελώς ουδέτερη ως προς την υιοθέτηση ή μη του σχεδίου. Η πηγή της χρηματοδότησης καθόλου δεν παρασιωπήθηκε, αφού αναγράφεται στις εκδόσεις.

 

3. Ο Σύνδεσμος Κοινωνιολόγων Κύπρου πήρε 36.000 δολάρια για μια έρευνα σχετική με τη δικοινοτική αντίληψη του σχεδίου Ανάν, η οποία δεν προβλήθηκε δημόσια και δεν επέδρασε στην κοινή γνώμη.

 

4. Ομάδα πολιτών πήρε 30.000 δολάρια για έκδοση και κυκλοφορία ενημερωτικού υλικού σχετικά με το σχέδιο Ανάν. Η ομάδα κυκλοφόρησε --είτε ως ένθετο σε κυπριακές εφημερίδες έναντι πληρωμής, είτε χέρι με χέρι-- ένα φυλλάδιο με τα 20 βασικά σημεία του σχεδίου Ανάν, τον χάρτη του σχεδίου με τις ημερομηνίες επιστροφής εδαφών στους Ελληνοκύπριους και το ημερολόγιο προβλεπόμενης εφαρμογής της λύσης με όλα τα στάδια από το δημοψήφισμα μέχρι το 2018. Το ποσό που δαπανήθηκε προς τον σκοπό αυτό καταγράφεται στην Έκθεση των Nathan Associates, αλλά η ομάδα πολιτών παρέλειψε να αναφέρει την πηγή χρηματοδότησης στις πιο πάνω δημοσιεύσεις.

 

Τα "κρυφά" κονδύλια λοιπόν, το "τίμημα της προδοσίας", ανέρχεται στο εξωφρενικό ποσό των 30.000 δολαρίων, εκ των οποίων ένα μεγάλο μέρος κατέληξε στις καθημερινές εφημερίδες της Κύπρου και μάλιστα με χαρτόσημα και αποδείξεις, συμπεριλαμβανομένης και της |Χαραυγής| που είναι το δημοσιογραφικό όργανο του ΑΚΕΛ!

 

Αυτό δεν εμπόδισε βέβαια το προεδρικό μέγαρο και τους "παπαγάλους" του να παρουσιάσουν αυτά τα 6,4 εκατομμύρια δολάρια ως το αντίτιμο της εξαγοράς συνειδήσεων στην Κύπρο, σκηνοθετώντας ένα σενάριο που θα ζήλευε ακόμη κι ο ίδιος ο Mακάρθυ.

 

Ο Γιώργος Λιλλήκας, το πρωτοπαλίκαρο του Παπαδόπουλου και υπουργός του ΑΚΕΛ στην κυβέρνηση, τώρα και κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θεώρησε σκόπιμο να αναφέρει ότι ακόμη και η μη κυβερνητική οργάνωση Women Waging Peace, που διευθύνει η κυρία Λιλλήκα, χρηματοδοτήθηκε για να παράγει ένα βιβλίο δικοινοτικής προφορικής ιστορίας. Τίποτε το μεμπτό σ' αυτήν τη χρηματοδότηση, πέραν από τη σιγή ιχθύος του κατά τα άλλα ομιλητικότατου υπουργού και πέραν από το γεγονός ότι το εν λόγω βιβλίο δεν κυκλοφόρησε ποτέ.

 

Κάτι τέτοιες σπατάλες είχε υπόψη ο οίκος Nathan Associates όταν έλεγε ότι πολλά χρήματα δόθηκαν σε λάθος ανθρώπους κι όχι, όπως διακήρυτταν τα κυρίαρχα ΜΜΕ, ότι αυτοί οι "λάθος άνθρωποι" υπήρξαν οι πληρωμένοι προπαγανδιστές του σχεδίου Ανάν που, παρά τα εκατομμύρια που εισέπραξαν, δεν μπόρεσαν να το επιβάλουν.

 

Στην κλιμάκωση του μακαρθικού σεναρίου στη νέα, παπαδοπούλεια έκδοσή του έπαιξαν καθοριστικό ρόλο δύο δημοσιογράφοι, ένας εξ Ελλάδος και ένας Κύπριος. Πρόκειται για τους Λάμπρο Παπαντωνίου και Μιχάλη Ιγνατίου αντιστοίχως. Βασιζόμενος στην Έκθεση αξιολόγησης της οικονομικής βοήθειας του οίκου Nathan Associates (την οποία είτε δεν διάβασε, είτε παραποίησε συνειδητά), ο Λ. Παπαντωνίου ισχυρίστηκε ενώπιον του εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεν (27.10.1004) Ρίτσαρντ Μπάουτσερ, ότι η USAID |"διέθεσε 6,4 εκ. δολάρια για να δωροδοκήσει Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους πολιτικούς, δημοσιογράφους, αναλυτές, καθηγητές, οργανώσεις κ.λπ., κ.λπ."| προκειμένου να γίνει εκστρατεία |"υπέρ ενός μεγάλου Ναι στο σχέδιο Ανάν, στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου, 2004"|^3^.

 

Ιδού λοιπόν: τα χρήματα που διατέθηκαν στην κυρία Λιλλήκα για να εκδώσει ένα βιβλίο που δεν εκδόθηκε ποτέ, για τον καρκίνο και το αλτσχάιμερ, για τη χελώνα καρέτα-καρέτα και το κυπριακό γαϊδούρι κ.λπ. κ.λπ., παρουσιάζονται ως τα "αργύρια της μεγάλης προδοσίας". Ο Μπάουτσερ, ο οποίος προφανώς δεν είχε ιδέα σε τι αναφερόταν ο Παπαντωνίου, διέψευσε ότι εξαγοράστηκαν συνειδήσεις στην Κύπρο λέγοντάς του ότι διαβάζει στην Έκθεση πράγματα που δεν υπάρχουν, όπως π. χ. τη λέξη "δωροδοκία". Στον ισχυρισμό του Παπαντωνίου ότι αυτά τα 6,4 εκ. δολάρια αποτελούν ξεχωριστό κονδύλι από την τακτική ετήσια χρηματοδότηση προγραμμάτων, ο Μπάουτσερ απάντησε ως εξής: |"Θα πρέπει να εξετάσω αυτό το ιδιαίτερο ποσό, εάν ήταν μέρος εκείνου του ετήσιου ποσού ή αν ήταν ξεχωριστό. Όχι, δεν είμαι αρκετά βέβαιος ότι ήταν ξεχωριστό"|^4^.

 

Το ίδιο βράδυ, ο Μ. Ιγνατίου σε έκτακτη τηλεφωνική σύνδεση από την Ουάσιγκτον, επικαλούμενος τη δήλωση Μπάουτσερ ανακοίνωσε μεταξύ άλλων χυδαίων ανακριβειών τα εξής: |"Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είπε πως δεν θα δώσει την λίστα αυτών που έλαβαν οικονομική ενίσχυση από την Ουάσιγκτον"|^5^.

 

Μια έστω και πρόχειρη ανάγνωση της Έκθεσης αρκεί για να διαπιστώσει κάνεις ότι το ποσό αυτό αποτελεί μέρος της συνολικής βοήθειας κι ότι μόνο στη σεναριογραφική φαντασία του Παπαντωνίου ήταν ξεχωριστό, καθώς επίσης ότι τα ονόματα των φυσικών ή νομικών προσώπων που χρηματοδοτήθηκαν δημοσιεύονται στην Έκθεση των Nathan Associates. Αυτό το γεγονός δεν εμπόδισε τον "έγκυρο" ανταποκριτή του MEGA στην Κύπρο Μιχάλη Ιγνατίου να αναφέρει την επομένη τα ακόλουθα:

 

|"Αμερικανός αξιωματούχος διευκρίνισε απόψε τα εξής αναφορικά με αυτό το επιπλέον ποσό των 6,4 εκ. δολαρίων.| [...] |Ο αξιωματούχος δήλωσε ότι ένα μέρος του ποσού δόθηκε για δραστηριότητες, όπως είπε, ‘που πιστεύαμε ότι θα βοηθούσαν τους Κύπριους να αντιληφθούν καλύτερα τις πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν’. Ο αξιωματούχος είπε ότι δεν θα δοθούν στη δημοσιότητα τα ονόματα των οργανισμών ή των ατόμων που ενισχύθηκαν από το ειδικό αυτό κονδύλι των 6,4 εκ. δολαρίων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Να σημειώσουμε ότι δεν διευκρινίστηκε ακόμα εάν το ειδικό αυτό κονδύλι των 6,4 εκατομμυρίων δολαρίων εγκρίθηκε από το Κογκρέσο όπως συνέβη με όλα τα ποσά που δαπανήθηκαν στην Κύπρο μέχρι τον Απρίλιο του 2004. Σύμφωνα με πληροφορίες του Mega το κονδύλι αυτό δεν εγκρίθηκε από τη Βουλή ή τη Γερουσία"|^6^.

 

Πώς να εγκριθεί ένα "επιπλέον κονδύλι" από τη Βουλή ή τη Γερουσία όταν δεν υπάρχει; Ποια ονόματα οργανισμών ή ατόμων να δοθούν στη δημοσιότητα, όταν αυτά τα ονόματα ήταν ήδη δημοσιευμένα στο Διαδίκτυο στην Έκθεση των Nathan Associates και δεν υπήρξαν ποτέ μυστικά;

Ποιος έγκυρος δημοσιογράφος δεν θα έθετε στον Μ. Ιγνατίου τα πιο πάνω καυτά ερωτήματα, που μέχρι σήμερα παραμένουν αναπάντητα; Και, πράγματι, κάποιοι τα έθεσαν, αυτοί όμως δεν έχουν ποσώς πρόσβαση στα κυρίαρχα ΜΜΕ της προεδρικής ορθοδοξίας. Τα τελευταία προτίμησαν να συμμετάσχουν στο χυδαίο όργιο της παραπληροφόρησης και της συκοφαντίας.

 

Οι φοβερές "αποκαλύψεις" του Ιγνατίου, βασισμένες στα ψεύδη του Λ. Παπαντωνίου, κι όχι σε οποιονδήποτε αμερικανό αξιωματούχο, καθώς και η αποκορύφωση του οργίου με την ενεργό συμμετοχή των ομιλητικών δημοσιογράφων της μεταλλαγμένης ράτσας Africa Grey των μεγάλων καναλιών, εγκαινίασαν μιαν παρέλαση πολιτικών παραγόντων κατά της "προδοσίας" στην τηλεοπτική και ραδιοφωνική πασαρέλα. Ο πλούτος και η πληθώρα των ηδυπαθών παρεμβάσεων στην οργασμιακή πια φάση του οργίου δεν επιτρέπουν παρά μια πολύ αποσπασματική παρουσίαση του αξιοθαύμαστου θεάματος:

 

Αντιγόνη Παπαδοπούλου (βουλευτής του ΔΗΚΟ): |"Τα χρήματα που δόθηκαν είναι το 10% που αντιστοιχεί σε 6,4 εκ., τα οποία δόθηκαν για σκοπούς προώθησης του Σχεδίου Ανάν"|^7^.

 

Ζαχαρίας Κουλίας (βουλευτής του ΔΗΚΟ): |"Εγώ δεν επικαλούμαι τον Ερυθρό Σταύρο, ούτε τη βρουκέλωση, ούτε τον σύνδεσμο γαϊδουριών, για να πω επειδή ένας έδωσε τούτα τα χρήματα άρα νομιμοποιείται να έρχεται να επεμβαίνει σε ένα μικρό λαό σαν εμάς, να πιερώσει| [πληρώσει]| να μας παρατζιείλει| [συμβουλεύσει] |τι θα γίνει για το μέλλον του τόπου μας. Εσύ συμφωνείς| [απευθύνεται στη βουλευτή του ΑΚΕΛ, Ελένη Μαύρου, ένα από τα θύματα της συκοφαντίας] |οι Αμερικάνοι που έδωσαν 6,5 εκατομμύρια δολάρια να ψηφίσουμε το σχέδιο Ανάν είναι σωστή πράξη;"|^8^.

 

Νίκος Πιτοκοπίτης (βουλευτής ΔΗΚΟ): Αναφερόμενος στους "Νενέκους" που "χρηματίστηκαν": |"Ας κάνουν αυτοκριτική και ας αυτοκτονήσουν δημόσια μέσα στις πλατείες, τουλάχιστον να δώσουν ένα παράδειγμα και ένα μήνυμα σε όλους τους άλλους, που θα μείνουν σε τούτον το τόπο, να αποφεύγουν αυτές τις ενέργειες"|^9^.

 

Γιαννάκης Ομήρου (Πρόεδρος του Σ.Κ. ΕΔΕΚ, όψιμος υποστηρικτής του Όχι, ο οποίος επιχειρηματολογούσε, κεκλεισμένων των θυρών, λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα μπροστά σε Κύπριους και Έλληνες σοσιαλιστές για την αναγκαιότητα του Ναι): |"Αξιοθρήνητες και αξιοκατάκριτες συμπεριφορές και αναφέρομαι σε εκείνους που στην Κύπρο πήραν χρήματα ή τα πήραν κατά το κοινώς λεγόμενο, για να προωθήσουν πολιτικές απόψεις ξένων"|^10^.

 

Ποιών ξένων; Μήπως εννοεί τον Κώστα Σημίτη και τον Γιώργο Παπανδρέου, που κατά τα άλλα θαυμάζει και σέβεται και τους οποίους ξεγέλασε την τελευταία στιγμή, σαν "ψεύτης και μασκαράς" κατά το κοινώς λεγόμενο;

Δημήτρης Χριστόφιας: |"Κάποιες οργανώσεις ή άτομα εχρηματοδοτήθηκαν για να υλοποιήσουν μιαν πολιτική όπως εκείνοι την καταλάβαιναν, που εσυνέπιπτε με την πολιτική που εκατανοούσαν οι Αμερικανοί ότι είναι καλή για να λύσει το κυπριακό πρόβλημα ή οι Εγγλέζοι ή ακόμη και οι άνθρωποι των Ηνωμένων Εθνών"|^11^.

 

Ο πρόεδρος της Βουλής και γ.γ. του ΑΚΕΛ, ενώ αρχικά επιχείρησε να προστατεύσει προσωπικότητες από το ίδιό του το κόμμα, από το "μέγα σκάνδαλο", ενέδωσε στον παροξυσμό της περιρρέουσας συκοφαντίας, τον οποίο και ενίσχυσε. Η πιο πάνω δήλωση Χριστόφια είναι μία από πολλές.

Όταν ο νυν πρόεδρος των Ε.ΔΗ., Μ. Παπαπέτρου κάλεσε τον πρόεδρο να δημιουργήσει διερευνητική επιτροπή για να στοιχειοθετηθούν οι κατηγορίες ή να σταματήσει η δολοφονία χαρακτήρων, ο Τάσσος Παπαδόπουλος απάντησε:

|"Τι να διερευνηθεί; Εγώ δεν έχω πει τίποτα περισσότερο από ό,τι έχει πει ο Μπάουτσερ, απ' ό,τι έχει γράψει ο ντε Σότο^12^, απ' ό,τι έχει γραφτεί στο διαδίκτυο από την Έκθεση των Nathan Associates στους οποίους η ίδια η αμερικάνικη κυβέρνηση ανέθεσε να αξιολογήσει τη δαπάνη αυτών των χρημάτων. Ποιοι τα πήραν, πόσα πήραν δεν μπορεί να διακριβωθεί με δική μας έρευνα. Αυτοί που τα ξέρουν δεν θα μας πουν"|^13^.

 

Η πιο πάνω δήλωση ευθυγραμμίζεται και ενισχύει την Ανακοίνωση του νεοσύστατου ακροδεξιού κόμματος Ευρωπαϊκή Δημοκρατία (δεξιά διάσπαση από τον ΔΗ.ΣΥ): |"Δεν χρειάζεται ο λαός αποδείξεις και στοιχεία χρηματισμού για να διακρίνει ότι ο τρόπος που πολιτεύονται ορισμένοι, καθώς και οι πολιτικές τους θέσεις, ισοδυναμούν με διατεταγμένη υπηρεσία έναντι δυνάμεων και συμφερόντων του εξωτερικού. Αν μάλιστα δεν παίρνουν ούτε χρήματα γι’ αυτό, τότε πιθανώς να είναι απλά κορόιδα"|^14 ^.

 

Θα έπρεπε να προβληματιστεί η Ευρωπαϊκή Δημοκρατία κατά πόσον είναι η ίδια το κορόιδο: Οι οπαδοί της "σκληρής" γραμμής στο Κυπριακό στον τουρκικό ημερήσιο Τύπο ουδέποτε έκρυψαν την έκδηλη ικανοποίησή τους για την τόσο "βολική", απορριπτική στάση του Τ. Παπαδόπουλου.

 

Θα συμφωνήσουμε όμως με τον Τ. Παπαδόπουλο σε ένα σημείο: Πράγματι, "ποιοι τα πήραν και πόσα πήραν" δεν χρειάζεται να εξακριβωθεί, διότι ποτέ δεν ήταν μυστικό. Ωστόσο, θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο έρευνας ο βιασμός κάθε δημοσιογραφικής δεοντολογίας, η συκοφαντία, η παραποίηση των δηλώσεων Μπάουτσερ από τα κανάλια, η επιλεκτική τηλεοπτική παρουσίαση κάποιων ονομάτων που εμφανίζονται στην Έκθεση των Nathan Associates και η παράλειψη άλλων -- π.χ., του ηγούμενου Κύκκου Νικηφόρου που τάχθηκε κατά του Σχεδίου, των ΜΚΟ της κυρίας (Τάσου) Τζωνή (της οποίας ο άντρας είναι «πρωτονοτάριος» του Τάσσου Παπαδόπουλου), της κυρίας Λιλλήκα, του Μητροπολίτης Πάφου Χρυσόστομου (που υπήρξε ακραιφνής οπαδός του Όχι), του Ινστιτούτο Εργασίας της ΠΕΟ, κ.λπ. Εν ολίγοις, το μακαρθικό καθεστώς θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας. Πώς να αναμένει όμως κανείς από τον Τ. Παπαδόπουλο να κάνει μια τέτοια έρευνα, το αντικείμενο της οποίας θα ήταν πρώτα από όλα ο ίδιος;

 

Το βιβλίο και το ντοκιμαντέρ του Μακάριου Δρουσιώτη είναι αυτή η έρευνα. Κυκλοφορεί σε κάθε περίπτερο στην Κύπρο υπό μορφή ντοκιμαντέρ και συχνά υπό μορφή βιβλίου και είναι διαθέσιμη στην προσωπική ιστοσελίδα του και στις δύο μορφές. Ο Δρουσιώτης εξευτελίζει κυριολεκτικά το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο της Κύπρου. Χιλιάδες άτομα στην Κύπρο και στην Ελλάδα έχουν δει το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ του Δρουσιώτη. Το έστειλε στο προεδρικό, σ' όλες τις κομματικές ηγεσίες, στην αρχή ραδιοτηλεόρασης, σε όλα τα κανάλια, στα ευρωπαϊκά όργανα… Ωστόσο κανένας επώνυμος πολιτικός ή δημοσιογράφος, απ’ αυτούς που εμφανίζονται στο ντοκιμαντέρ και στο βιβλίο ως παραχαράκτες της πραγματικότητας και κοινοί απατεώνες, δεν αντέδρασε. Κανείς δεν απάντησε επί της ουσίας, κανείς δεν αμφισβήτησε οποιοδήποτε σημείο και κανείς δεν κίνησε αγωγή κατά του Δρουσιώτη.

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η επίκληση των εθνικών προβλημάτων εργαλειοποιείται στο πλαίσιο μιας πολιτικής, με στόχο τη δαιμονοποίηση της αντίθετης άποψης και την επίθεση στα πιο στοιχειώδη δημοκρατικά κεκτημένα. Το ιδιαίτερα δυσάρεστο στην Κύπρο είναι ότι αυτή η πολιτική εφαρμόζεται με τις ευλογίες και την ενεργό συμμετοχή της παπαδοπούλειας Αριστεράς. Όχι τόσο λόγω "κακής πρόθεσης", αλλά λόγω έλλειψης σθένους και θάρρους μιας κομματικής ηγεσίας που, αντί να παραδεχθεί τις λανθασμένες επιλογές της και να αντισταθεί στην κατρακύλα, φέρεται και άγεται από τον |Δευκαλίωνα|, τους οπαδούς και τους παπαγάλους του.

Άλλωστε, ο πραγματικός στόχος της συκοφαντίας υπήρξε εμμέσως πλην σαφώς το ίδιο το ΑΚΕΛ. Το ήπιο Όχι σε ένα σχέδιο που "επανενώνει την Κύπρο" και "άρει τα τετελεσμένα της εισβολής", όπως δηλώνει η Απόφαση της Συνδιάσκεψη του ΑΚΕΛ λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα, εύκολα μετατρέπεται σε Ναι.

 

Το κυπριακό πολιτειακό σύστημα είναι εξαιρετικά συγκεντρωτικό, διότι σχεδιάστηκε αρχικά έτσι που η τουρκοκυπριακή κοινότητα και ο αντιπρόεδρός της (με δικαίωμα αρνησικυρίας) να αποτελούν αντίβαρο στην ελληνοκυπριακή κοινότητα και τον πρόεδρο της. Με την απόσυρση των Τουρκοκυπρίων από τους πολιτειακούς θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1964, ο ελληνοκύπριος πρόεδρος συγκεντρώνει τεράστιες εξουσίες, ενώ το προεδρικό πολιτειακό σύστημα μετατρέπεται σε σύστημα "πενταετούς προεδρικής μοναρχίας". Ο Παπαδόπουλος, αντιγράφοντας τον Mακάρθυ, έθεσε τον Χριστόφια μπροστά σ' ένα μεγάλο δίλημμα. Με την εφεύρεση και μεθόδευση της «περιρρέουσας ατμόσφαιρας» είναι ωσάν να του έλεγε: |Ή θα συνθηκολογήσεις και θα υιοθετήσεις την εθνική μου πολιτική, ή θα σας παρουσιάσω (εσένα κι όσους συγκρατήσεις στο κόμμα σου) ως αντεθνικά "κομμούνια" πουλημένα στους Αγγλοαμερικάνους. Αν το πέτυχα ως "Δευκαλίων" δεν θα το επιτύχω τώρα ως πρόεδρος της Δημοκρατίας; Ελέγχω τη δημόσια υπηρεσία, ελέγχω κανάλια και εφημερίδες. Εσύ δεν ελέγχεις ούτε καν τη δική σου εφημερίδα, τη |Χαραυγή|. Την ελέγχει η προεδρική φράξια στο κόμμα σου, δηλαδή εγώ. Η επιλογή δική σου.|

 

Ο Χριστόφιας που λίγες μέρες πριν το δημοψήφισμα κατήγγελλε τον "εθνικιστικό παροξυσμό" και τα πρωτόγονα ένστικτα που ξύπνησε έκανε την επιλογή του. Συνθηκολόγησε. Συμβιβάστηκε. Κάποιοι άλλοι που δεν έμαθαν να υποκλίνονται, όπως ο Δρουσιώτης, φέρουν το στίγμα του "αντεθνικού προδότη" στην παπαδοπούλεια Κύπρο, αλλά σώζουν την τιμή και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς.

 

Ας προβληματιστούν λοιπόν οι εν Ελλάδι υποστηρικτές της "αντιιμπεριαλιστικής" γραμμής του Παπαδόπουλου. Αυτός ο "αντιιμπεριαλισμός" συνεργάζεται με τους Αμερικάνους και του Άγγλους στο Ιράκ, παρέχοντάς τους όλες τις διευκολύνσεις στη μισή, "ελληνική" Κύπρο, συνθλίβει όμως την Αριστερά και τη Δημοκρατία, διχοτομεί την Κύπρο και σύρει την Ελλάδα σε ένα νέο ψυχροπολεμικό κλίμα με την Τουρκία.

 

Το κείμενο γράφτηκε με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου "Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα" του Μακάριου Δρουσιώτη, εκδόσεις ΙΚΜΕ, Λευκωσία, Οκτώβριος 2005. Η "περιρρέουσα ατμόσφαιρα" κυκλοφορεί και υπό μορφή ντοκιμαντέρ, διαθέσιμο και στην προσωπική ιστοσελίδα του Δρουσιώτη, www.makarios.eu|

 

1. Σχετικά με την στάση του Τ. Παπαδόπουλου (του "αντιιμπεριαλιστή πρόεδρου" που εξέλεξε το ΑΚΕΛ και η ΕΔΕΚ) απέναντι στις δολοφονίες των αριστερών κατά την περίοδο της ΕΟΚΑ, αρκεί να ανατρέξει κανείς στην ιστοσελίδα του Μακάριου Δρουσιώτη (www.makarios.eu) και να γράψει στην "αναζήτηση" τη λέξη "Δευκαλίων". Τα άρθρα που εμφανίζονται εκεί δημοσιεύτηκαν πρόσφατα σε κυπριακές καθημερινές εφημερίδες. Οι τεκμηριωμένες καταγγελίες του Δρουσιώτη κατά του προέδρου Παπαδόπουλου ουδέποτε αμφισβητήθηκαν από τον ίδιο ή από το ΑΚΕΛ, που προτιμούν να τις αγνοούν. Είναι απορίας άξιον πώς το ΑΚΕΛ απαιτεί αποκατάσταση της μνήμης των δολοφονηθέντων αριστερών, χωρίς να ζητά εξηγήσεις πρώτα απ' όλα από τον ίδιο τον Παπαδόπουλο και απαλλάσσοντάς τον προκαταβολικά από κάθε προσωπική ευθύνη.

2. |Περιρρέουσα ατμόσφαιρα|, σ. 11. Από το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, 15.10.2004.

3. |Στο ίδιο|, σ. 48.

4. |Στο ίδιο|, σ. 27.     

5. |Στο ίδιο|, σ. 23, από την τηλεόραση, MEGA, 27.10.2004

6. |Στο ίδιο|, σ. 11, από την τηλεόραση, MEGA, 28.10.2004.

7. |Στο ίδιο|, σ. 11, από την τηλεόραση, ΡΙΚ, 27.10.2004.

8. |Στο ίδιο|, σ. 11, από την τηλεόραση, ΡΙΚ, 27.10.2004.

9. |Στο ίδιο|, σ. 27, από την τηλεόραση, ΑΝΤΕΝΑ, 29.10.2004.

10. |Στο ίδιο|, σ. 26, από την τηλεόραση ΡΙΚ, 28.10.2004.

11. Στο ίδιο|, σ. 26, από την τηλεόραση ΡΙΚ, 30.10.2004.

12. Ο Ντε Σότο διέψευσε αυτά που του απέδωσε ο Παπαδόπουλος. Ο τελευταίος αρνείται μέχρι σήμερα να δώσει στη δημοσιότητα την επιστολή Ντε Σότο, απ' όπου υποτίθεται ότι αντλεί την πληροφόρησή του. Άλλωστε, μια σωρεία δημόσιων διαψεύσεων των λεγόμενων του Τ. Παπαδόπουλου στην Κύπρο και το εξωτερικό, καθώς και η ανικανότητά του να υπεραμυνθεί των ισχυρισμών του τον καθιστούν πλήρως αναξιόπιστο.

13. |Στο ίδιο|, σ. 37, από την τηλεόραση ΑΝΤΕΝΑ, 3.11.2004.

14. |Στο ίδιο|, σ. 27, ανακοίνωση Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, 17.10. 2004. 

Δημοσιεύματα

• Απάντηση στη δήθεν απάντηση του Μιχάλη Ιγνατίου
• Ο Μ. Ιγνατίου απαντά στον Σταύρο Τομπάζο
• A WORD of sympathy for Ignatiou
• Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα
• MAKARIOS@SOAPBOX
• Η "αμερικανική επιχείρηση εξαγοράς" του "ναι" - και τα παραλειπόμενά της...
• Πληρωμένη απάντηση
• Η κατασκευασμένη "πραγματικότητα" της Κύπρου
• "Περιρρέουσα ατμόσφαιρα"
• Λούκι Λουκ
• Δημοσιογραφία του ψεύδους
• Εικονική πραγματικότητα
• Οι δημοσιογράφοι στο εδώλιο
• Tales from the Coffee Shop
• FINAL REPORT - CYPRUS BI-COMMUNAL DEVELOPMENT PROGRAM EVALUATION

Σταύρος Τομπάζος - Εφημερίδα Αυγή

24/02/2006