Μακαριος Δρουσιώτης

Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι σήμερα το ΑΚΕΛ εκλέγει πρόεδρο από τον χώρο του Κέντρου. Για πρώτη φορά το Κέντρο ψήφισε πρόεδρο από την Αριστερά. Η εκλογή του Δημήτρη Χριστόφια στο αξίωμα του προέδρου της Δημοκρατίας συνιστά από μόνη της μια μεγάλη ανατροπή. Η εκλογή του ήταν αποτέλεσμα μιας παράδοξης πολιτικής συμμαχίας της τελευταίας στιγμής που έχει να κάνει με τις εσωκομματικές ισορροπίες στο ΔΗΚΟ, παρά με μια φυσιολογική πολιτική εξέλιξη.

 

Πριν από πέντε χρόνια το ΑΚΕΛ εξέλεξε πρόεδρο τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Υπήρξε τότε μια συνεννόηση ότι ο απερχόμενος πρόεδρος θα παρέμενε στο αξίωμά του μόνο για μία θητεία και ότι η επόμενη προεδρία θα ήταν του ΑΚΕΛ. Επίσης, ο Τ. Παπαδόπουλος ανέλαβε έγγραφες δεσμεύσεις έναντι του ΑΚΕΛ ότι θα επιδίωκε λύση του Κυπριακού με βάση το σχέδιο Ανάν.

 

Υστερα από τις ιστορικές εξελίξεις του 2004, ο Τ. Παπαδόπουλος ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Επέβαλε στο ΑΚΕΛ την απόρριψη του σχεδίου και ρυμούλκησε το κόμμα στη δική του πολιτική.

 

Το ΑΚΕΛ πέρασε μια περίοδο βαθιάς κρίσης και δεχόταν έντονες εσωτερικές πιέσεις να διακόψει τη συνεργασία του με το ΔΗΚΟ. Ο Δ. Χριστόφιας, αθόρυβα αλλά μεθοδικά, ετοίμαζε τη δική του υποψηφιότητα για τις επόμενες εκλογές. Διατήρησε όρθιες τις γέφυρες με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, ενώ άνοιξε δίαυλο επικοινωνίας και με τον ΔΗΣΥ.

 

Οταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος θεώρησε ότι ήταν πολύ δυνατός για να διεκδικήσει μια δεύτερη θητεία, ο Δ. Χριστόφιας έκανε την κίνηση και κατήλθε ο ίδιος υποψήφιος. Εχοντας κλειδωμένο το πέρασμά του στον δεύτερο γύρο, ήταν έτοιμος για μια νέα συνεργασία με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ ή με τον ΔΗΣΥ, εάν αντίπαλός του ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος.

 

Η ηγεσία του ΔΗΚΟ είχε συμφωνήσει να συνεργαστεί με τον Ι. Κασουλίδη. Την περασμένη Τρίτη οι εκλογές θεωρούνταν τελειωμένες. Παίζοντας με τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς του ΔΗΚΟ, ο Δ. Χριστόφιας ανέτρεψε την απόφαση της ηγεσίας και εξασφάλισε στήριξη της δικής του υποψηφιότητας. Ο Δ. Χριστόφιας, με σωστές κινήσεις στη σκακιέρα του κομματικού παιχνιδιού, πήρε με το χέρι του αυτό που του υποσχέθηκε το Τ. Παπαδόπουλος το 2002 και το αθέτησε.

 

Το 2003 ο Τ. Παπαδόπουλος ρυμούλκησε το ΑΚΕΛ στη δική του πολιτική στο Κυπριακό. Τώρα είναι η σειρά του Δ. Χριστόφια να επιβάλει στο ΔΗΚΟ τη δική του πολιτική. Το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ εξέλεξαν για πρόεδρο έναν ηγέτη τον οποίο πριν από μία εβδομάδα κατηγορούσαν ότι ήταν επιρρεπής στις πιέσεις των ξένων και πως σκοπός του ήταν να επαναφέρει το σχέδιο Ανάν.

 

Το σχέδιο αυτό δεν θα επανέλθει διότι δεν μπορεί πια να ισχύσει. Ομως, η πρωτοβουλία στο Κυπριακό είναι πέρα από βέβαιη. Το ΔΗΚΟ θα συμμετέχει στην κυβέρνηση Χριστόφια με όρους υποταγής, όπως συνέβαινε με το ΑΚΕΛ από το 2004 μέχρι το 2007. Εάν ο Χριστόφιας θέλει να προχωρήσει σε ένα συμβιβασμό στο Κυπριακό, το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ θα πρέπει να ακολουθήσουν. Επιπρόσθετα, θα έχει την πολιτική στήριξη του ΔΗΣΥ και ειδικά του προέδρου του, Νίκου Αναστασιάδη.

 

Ο Δ. Χριστόφιας, αν το θέλει πραγματικά κι αν οι διεθνείς συγκυρίες το ευνοούν, μπορεί να λύσει το Κυπριακό. Αν το Κυπριακό δεν λυθεί με αυτόν τον πρόεδρο και με αυτό το εσωτερικό ισοζύγιο, δεν θα λυθεί ποτέ.

Μακάριος Δρουσιώτης

Ελευθεροτυπία

25/02/2008