• Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2024

Άρθρα | Εξωτερική Πολιτική

Το γεωπολιτικό αποτύπωμα της κουτσουλιάς

O απόηχος της συνάντησης Χριστοδουλίδη - Μπάιντεν με αφορμή δύο σχόλια στην Καθημερινή και στον Φιλελεύθερο. 

 

Ο Σταύρος Χριστοδούλου, ο οποίος προσποιείται την κουτσομπόλα Ιουλία σε στήλη που διατηρεί στην Καθημερινή, αφού απομόνωσε μια πρόταση από άρθρο που ανάρτησα στο Twitter, με κατέταξε σε αυτούς που θεωρούν ότι η Κύπρος «ένα κράτος-κουτσουλιά στη Μεσόγειο, πιστεύει κόντρα στη λογική των μεγεθών ότι είναι ο ομφαλός της γης». Εάν είναι ποτέ δυνατόν!

 

Ο Χριστοδούλου αποκλείεται να διάβασε το άρθρο μου επειδή το νόημα του είναι ακριβώς αντίθετο από εκείνο που του απέδωσε. Εικάζω ότι υιοθέτησε τα όσα διάβασε σε στήλη του Άριστου Μιχαηλίδη, ο οποίος επίσης απομόνωσε την ίδια πρόταση και κατέληξε στα ίδια αυθαίρετα συμπεράσματα:

 

 «Η πιο μεγάλη [αστειότητα] είναι αυτή ενός διάσημου συναδέλφου μου, ο οποίος έγραψε ότι όλα τα άλλα που λέγονται στερούνται σοβαρότητας και η εξήγηση της πρόσκλησης, που δεν στερείται σοβαρότητας, είναι η εξής: «Είναι μια χείρα βοήθειας προς τον Χριστοδουλίδη του οποίου η δημοτικότητα στο εσωτερικό έχει καταρρεύσει».

 

Αυτό κι αν είναι τετραπέρατος κυπριακός εγκέφαλος! Δηλαδή, ο Μπάιτεν και η κυβέρνησή του, που τρέχουν με τα χίλια για τις εκλογές τους, σκοτίστηκαν για τη δημοτικότητα του Νίκου Χριστοδουλίδηκαι τον κάλεσαν στον Λευκό Οίκο για να τον εμβολιάσουν με αμερικανικά εμβόλια να ανεβάσουν τη δημοτικότητά του». (Φιλελεύθερος 30.10.2024)

 

Επειδή έχω μελετήσει πολλές χιλιάδες σελίδες διπλωματικής αλληλογραφίας από τα αρχεία των ΗΠΑ γνωρίζω καλύτερα από τον Α. Μιχαηλίδη πως λειτουργεί η αμερικανική διπλωματία σε σχέση με την Κύπρο. Θα εξηγήσω τη θέση μου διότι είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει την κοινή γνώμη.

 

Ολόκληρη η παράγραφος του άρθρου μου από την οποία απομονώθηκε μια πρόταση είναι η εξής:

 

«Οι προσδοκίες ότι οι ΗΠΑ επέλεξαν την Κύπρο ως σύμμαχό τους για να υποκαταστήσουν την Τουρκία στερούνται σοβαρότητας. Αστεία είναι και η ερμηνεία που δίνουν ορισμένοι ότι η πρόσκληση έχει προεκλογική χροιά. Μάλλον το αντίθετο μπορείνα συμβαίνει. Είναι μια χείρα βοήθειας προς τον Χριστοδουλίδη του οποίου η δημοτικότητα στο εσωτερικό έχει καταρρεύσει». Η αναφορά ότι η πρόσκληση ήταν χείρα βοήθειας προς τον Χρστοδουλίδη ήταν μια εκτίμηση με βάση τα δεδομένα εκείνης της στιγμής η οποία επιβεβαιώθηκε από τα γεγονότα: Η συνάντηση ήταν καθαρά εθιμοτυπική, δεν υπήρξε συνάντηση αντιπροσωπειών, δεν υπογράφηκε τίποτε και δεν ανακοινώθηκε τίποτα. Τις μέρες που ακολούθησαν υπήρξε μια γιγαντιαία επιχείρηση δημοσίων σχέσεων εκ μέρους του Προεδρικού, μεστή από υπερβολές. Στην off-the-record ενημέρωση ο υπουργός Εξωτερικών του κράτους-κουτσουλιά αποφάνθηκε ότι δεν ήταν τυχαίο που η επίσκεψη έγινε στις 29 Οκτωβρίου, που είναι η εθνική επέτειος της Τουρκίας...

 

Γιατί, λοιπόν, οι ΗΠΑ να σκοτίζονται για τη δημοτικότητα του Προέδρου μας; «Άλλην αθκειάσιν δεν είσιεν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τζιαι ο Μπάιντεν που τη δημοτικότητα του Χριστοδουλίδη», αποφαίνεται ο Σταύρος Χριστοδούλου. Και ο Άριστος Μιχαηλίδης, με τη συνήθη περισσή ειρωνεία, σημειώνει πως «αγχώθηκαν οι Αμερικάνοι μπας και χάσει ο Χριστοδουλίδης τις εκλογές οι οποίες είναι σε τρία χρόνια και βάλε…»

 

Στο άρθρο μου έγραψα πως αν έχει αποδείξει κάτι ο Χριστοδουλίδης από τότε που εξελέγη πρόεδρος είναι ο δυτικός προσανατολισμός της εξωτερικής πολιτικής. Έγραψα επίσης ότι η πρέσβειρα των ΗΠΑ Τζούλι Φίσιερ μπορεί να παινεύεται ότι έχει βελτιώσει θεαματικά τις αμερικανοκυπριακές σχέσεις. Αυτό το κράτος – κουτσουλιά (τσιλαρκά στα κυπριακά) έχει προκαλέσει στη Δύση πονοκεφάλους ασυγκρίτως μεγαλύτερους του μεγέθους του. Τώρα, για πρώτη φορά στην ιστορία του, προσανατολίζεται προς τη Δύση. Η στροφή αυτή γίνεται σε μια χρονική συγκυρία που η περιοχή μας φλέγεται.

 

Ασφαλώς και είναι προς το συμφέρον της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, σε αυτή τη χρονική συγκυρία, ο πρόεδρος να έχει λαϊκή στήριξη στην αναπροσαρμογή της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Από την εμπειρία μου ως μελετητής του Κυπριακού δεν βλέπω κανένα άλλο κίνητρο πίσω από αυτή την επίσκεψη.

 

Ο Τζο Μπάιντεν δεν ξύπνησε ένα πρωί και είπε στους συνεργάτες του φέρετε μου τον Χριστοδουλίδη να τον συναντήσω. Οι διαδικασίες αυτές ξεκίνησαν από την πρεσβεία στη Λευκωσία. Πολύ πιθανόν ο Χριστοδουλίδης να ζήτησε ο ίδιος από την πρέσβειρα μια επίσκεψη, καθώς οι προσωπικές τους σχέσεις είναι εξαίρετες, σε βαθμό που παρακολουθούν μαζί ακόμη και ποδοσφαιρικούς αγώνες. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αξιολόγησε θετικά την εισήγηση, και είχε πολλούς λόγους να το κάνει. Η εισήγηση μεταφέρθηκε στο επιτελείο του Μπάιντεν, ο οποίος περνά τις πιο χαλαρές στιγμές στον Λευκό Οίκο από τότε που εξελέγη Πρόεδρος, και την αποδέχτηκε.

 

Η συνάντηση ήταν εθιμοτυπική, αλλά, όπως έγραψα και στο άρθρο μου δεν θα γινόταν ποτέ εάν δεν υπήρχε το υπόβαθρο της σύσφιξης των σχέσεων. Παρά τις εκνευριστικές επινοήσεις νέων ορολογιών, όπως το… γεωπολιτικό αποτύπωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, θεωρώ τον δυτικό προσανατολισμό της εξωτερικής πολιτικής της Κύπρου τη θετικότερη εξέλιξη στην ιστορία της κυπριακής διπλωματίας και την τελευταία ελπίδα να καταστεί επιτέλους εφικτή η επίλυση του Κυπριακού.


Μακάριος Δρουσιώτης

04/11/2024