Η κουκκίδα μας στο φακό του BBC
ΟΙ ΚΥΠΡΙΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ένα δικαιολογημένο αίσθημα αδικίας για τα γεγονότα του 1974. Νιώθουμε ότι τα ισχυρά κράτη, την ώρα της κρίσης, μας έριξαν στα δόντια της Τουρκίας. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, αισθανθήκαμε ότι βγήκαμε από πάνω, με την ένταξη στην Ε.Ε. Και τώρα που είμαστε ισχυροί είναι η ώρα να διεκδικήσουμε αυτό που μας πήραν με τη βία. Αυτό είναι, εν ολίγοις, το ιδεολογικό υπόβαθρο της διεκδικητικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης, η οποία βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση στην κοινωνία.
ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΑΔΙΚΙΑΣ που μας διακατέχει θα είχε αμβλυνθεί κάπως, εάν εκτός από τις αναμφισβήτητες ευθύνες της ηγεσίας της Τουρκίας, είχαμε επαρκή επίγνωση των ευθυνών και των δικών μας ηγεσιών. Ποιο εύκολο είναι να προστατεύσουμε το σπίτι μας από του να εξαλείψουμε τους διαρρήκτες. Μια ψύχραιμη ανάλυση της ιστορικής περιόδου πριν από το 1974, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κατ' επανάληψη προκαλέσαμε την τύχη μας. Ως κοινωνία και ως πολιτεία αποτύχαμε να θωρακίσουμε την ελευθερία μας με επαρκείς δημοκρατικούς θεσμούς. Από τη χώρα μας έλειψε ο ελεύθερος δημοκρατικός διάλογος, ο σεβασμός της άλλης άποψης και η αποδοχή της άλλης κοινότητας. Αντί αυτού, επικράτησε η οχλαγωγία, η μισαλλοδοξία και ο φανατισμός, που οδήγησε στο μεγαλοiδεατισμό του 1963, όταν το σύνθημα μας ήταν "ο εχθρός στη θάλασσα".
Η ΚΥΠΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, βέβαια, η μοναδική περίπτωση στην Ιστορία όπου η κοινωνία σύρεται σε περιπέτειες από φανατικές και μισαλλόδοξες ηγεσίες. Μόλις έξι δεκαετίες έχουν περάσει από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου ένας παρανοϊκός εθνικοσοσιαλιστής, εκμεταλλεύτηκε τα οικονομικά και τα κοινωνικά προβλήματα της Γερμανίας, και έσυρε τον κόσμο ολόκληρο στον πιο αιματηρό πόλεμο στην Ιστορία της ανθρωπότητας. Συνολικά 60 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Οι μισοί από αυτούς ήταν πολίτες που είτε σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς, είτε πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες. Μόνο από τις συνέπειες της πολιορκίας του Λένινγκραντ πέθαναν 1.5 εκ. άνθρωποι. Εκατομμύρια είναι και οι αγνοούμενοι που κανένας δεν ξέρει πού και πώς πέθαναν. Οι Γερμανοί εκδίωξαν πολλά άλλα εκατομμύρια από τα σπίτια τους. Κατά την απελευθέρωση των κατεχόμενων από τους ναζί χωρών, ήταν η σειρά των συμμαχικών στρατευμάτων να εκδιώξουν εκατομμύρια ανθρώπους γερμανικής καταγωγής από τα σπίτια και τις περιουσίες τους. Ανυπολόγιστης αξίας περιουσίες χάθηκαν για πάντα, ενώ δεν υπάρχει μέθοδος υπολογισμού του πόνου που έχει τραυματίσει τις ψυχές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
ΚΙ ΟΜΩΣ, ΑΥΤΗ Η ΕΥΡΩΠΗ ζωντάνεψε μέσα από την τέφρα της, ανοικοδομήθηκε, συμφιλιώθηκε και αποτελεί σήμερα την πιο ευημερούσα και πιο δημοκρατική οντότητα στην υφήλιο. Το στοίχημα του 1960 χάθηκε. Αυτό πρέπει να το αφήσουμε πίσω μας. Στα ερείπια του 1974 πρέπει να κτίσουμε ένα καινούργιο μέλλον. Ήδη αργήσαμε πολύ να ξεκινήσουμε. Αυτά που συνέβησαν στην Κύπρο, σε σύγκριση με τις βιβλικές καταστροφές του Παγκοσμίου Πολέμου, αποτελούν μια άνω τελεία στη σελίδα της ιστορίας της Ευρώπης.
ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ αρχίζει να δίνει δωρεάν τους αναγνώστες του μια εκπληκτική σειρά ντοκιμαντέρ του BBC για την ιστορία του 20ου αιώνα. Πρόκειται για μια εξαιρετική παραγωγή, που αποδίδει πλήρως την ιστορία της ανθρωπότητας, τον αιώνα που αφήσαμε πίσω μας: Η βιομηχανική επανάσταση, η ανάπτυξη, ο πόλεμος, η καταστροφή, η αναγέννηση, η εδραίωση της δημοκρατίας.
Η ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ της σειράς αυτής, αποτελεί μια πρόκληση για τον καθένα μας. Για να αντικρίσουμε την κουκκίδα μας ως μέρος του παγκόσμιου πολιτικού συστήματος και όχι μόνο σαν το κέντρο της γης. Είναι ακόμη και ένα δίδαγμα κατά της μίζερης προσέγγισης, ότι τίποτε δεν γίνεται και ότι τίποτα δεν αλλάζει. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν μένει στατικό. Οι ρυθμοί είναι που διαφέρουν. Το πόσο γρήγορα θα αλλάξουμε το μέλλον μας, εξαρτάται από το πόσο σύντομα θα εγκαταλείψουμε τα κλαψουρίσματα του χθες και θα αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε για το αύριο...
Υ.Γ. Όσοι θεωρούν το BBC αγγλική προπαγάνδα, τους υπενθυμίζουμε ότι παρ' ολίγον να ρίξει τον Μπλερ για τον πόλεμο στον Ιράκ. Το δικό μας ΡΙΚ μόνο να υποκλίνεται έμαθε στην εκάστοτε εξουσία…
Μακάριος Δρουσιώτης
Πολίτης
25/11/2004